Blauw, zwart, rood en sneeuw
Door: @p
01 Juni 2016 | Spanje, Tineo
Dag 3, Cornellana - Tineo, 40 + 30 = 70 km.
De route had vandaag 3 gezichten. Ik deed daar niet voor onder. De eerste 10 km naar Salas kun je blauw noemen al zaten er streepjes rood bij. Het tweede stuk, zo'n 8 km, was echt zwart. De vloerverwarming in Asturië was inmiddels op vol vermogen gezet en de rugzak was zwaarder geworden door het extra water dat moest worden ingeslagen.
De bergen waren zoals ze horen te zijn: stijl, hoog en eigenzinnig. Een paar jongelui uit Gibraltar bleven af en toe op mij wachten omdat ze ongetwijfeld dachten: die ouwe man stort in. Nee hoor, ik geniet nu en dan even van het uitzicht. Ik hang dan voorover op m'n wandelstok en bekijk mijn schoenen en broekspijpen. Daar was inmiddels heel wat te zien want ik heb zelden op zulke drassige
prutpaden vol bagger gelopen.
Het laatste stuk was echt rood maar leidde als beloning naar een prachtig Asturisch plaatsje: Tineo. Hoog in de heuvels met schitterend uitzicht en van alle gemakken voorzien. Inmiddels heb ik me dan ook laten inschrijven in een 4-sterren hotel dat de pelgrimsprijs van 4 tientjes rekent voor een kamer ver boven mijn stand. Vanavond een dienovereenkomstige maaltijd voor
€ 10.- Wel je pelgrimspaspoort meebrengen. Vrede zij met u.
Was dit een akelige etappe: in het geheel niet. Je loopt bijna voortdurend langs de helling van de berg en hebt daardoor een weergaloos uitzicht over het dal. Ontelbare bloeiende bloemen en af en toe een weidje met Friese zwart bonte koeien. En nog tal van werkende boerenbedrijfjes. Geeft veel dynamiek op zo'n route.
En over het prachtige dal heen zie je de grote jongens met eeuwige sneeuw op hun pet al op je wachten. 'Ja, rustig maar, we komen er aan'. Tot die hoogte +2800 mtr, zullen we niet komen. Bij 1300 mtr houdt het wel op. Kan ik mee leven.
Ik heb inmiddels een bruikbare vaardigheid ontwikkeld in het meegaan in een gesprek met Spanjaarden. De waardin die me koffie brengt, steekt een heel verhaal af. Mijn gezichtsuitdrukking roept daarbij kennelijk niet de vraag op: zou hij er wel ene jota van snappen? Ik mik daarbij op willekeurig momenten mijn 'si,...si' in deze eenzijdige conversatie. Knik af en toe en durf het de laatste tijd ook al aan af en toe ' no....no' te zeggen. Kwestie van het 'lezen' van de mimiek van de waardin en het interpreteren van de melodie van de tekst. En soms komt er een enkel -voor mij bekend - woordje langs.
Bijna mis ging het mis. Bij de laatste 'si....si' vanmorgen maakte ze gelijk aanstalten om de in twee kannetjes meegebrachte room gelijktijdig in mijn koffie te mikken. Met het internationale 'stop' wist ik dat te voorkomen. In de laatste zin had ze kennelijk gevraagd of ik veel of héél veel room in de koffie wilde. Ik wilde helemaal geen room. Dat snappen ze hier niet maar ze dringen je niets op. Bij het weggaan reikte ze me een tasje met broodjes en fruit aan. Zomaar. Geluk zit in kleine zakjes.
Ook met dit warme zonnige weer loop ik royaal bedekt. Lange broek, vestje of t-shirt met lange mouwen en een sjaal in de nek. Het hoofd wordt af en toe bedekt met een hoed of petje met nek slabber.
Ik hou niet van smeren en kan me aan het einde van de dag beperken tot een beetje after sun voor het rood aangelopen gelaat. Ik accepteer het beetje ongemak van die kleren.
Dat zouden ook die Spaanse ouwe mannen, met overgewicht en gekleed in een overjarige onderbroek, moeten doen. Ze smeerden elkaar gisteravond de behaarde bovenrug en nekpartij over en weer lustig in. Ze namen er ruim de tijd voor om geen plekjes te missen. Met dat beeld op m'n netvlies moest ik nog gaan slapen.
Vandaag dus maar een eigen kamer.
De route had vandaag 3 gezichten. Ik deed daar niet voor onder. De eerste 10 km naar Salas kun je blauw noemen al zaten er streepjes rood bij. Het tweede stuk, zo'n 8 km, was echt zwart. De vloerverwarming in Asturië was inmiddels op vol vermogen gezet en de rugzak was zwaarder geworden door het extra water dat moest worden ingeslagen.
De bergen waren zoals ze horen te zijn: stijl, hoog en eigenzinnig. Een paar jongelui uit Gibraltar bleven af en toe op mij wachten omdat ze ongetwijfeld dachten: die ouwe man stort in. Nee hoor, ik geniet nu en dan even van het uitzicht. Ik hang dan voorover op m'n wandelstok en bekijk mijn schoenen en broekspijpen. Daar was inmiddels heel wat te zien want ik heb zelden op zulke drassige
prutpaden vol bagger gelopen.
Het laatste stuk was echt rood maar leidde als beloning naar een prachtig Asturisch plaatsje: Tineo. Hoog in de heuvels met schitterend uitzicht en van alle gemakken voorzien. Inmiddels heb ik me dan ook laten inschrijven in een 4-sterren hotel dat de pelgrimsprijs van 4 tientjes rekent voor een kamer ver boven mijn stand. Vanavond een dienovereenkomstige maaltijd voor
€ 10.- Wel je pelgrimspaspoort meebrengen. Vrede zij met u.
Was dit een akelige etappe: in het geheel niet. Je loopt bijna voortdurend langs de helling van de berg en hebt daardoor een weergaloos uitzicht over het dal. Ontelbare bloeiende bloemen en af en toe een weidje met Friese zwart bonte koeien. En nog tal van werkende boerenbedrijfjes. Geeft veel dynamiek op zo'n route.
En over het prachtige dal heen zie je de grote jongens met eeuwige sneeuw op hun pet al op je wachten. 'Ja, rustig maar, we komen er aan'. Tot die hoogte +2800 mtr, zullen we niet komen. Bij 1300 mtr houdt het wel op. Kan ik mee leven.
Ik heb inmiddels een bruikbare vaardigheid ontwikkeld in het meegaan in een gesprek met Spanjaarden. De waardin die me koffie brengt, steekt een heel verhaal af. Mijn gezichtsuitdrukking roept daarbij kennelijk niet de vraag op: zou hij er wel ene jota van snappen? Ik mik daarbij op willekeurig momenten mijn 'si,...si' in deze eenzijdige conversatie. Knik af en toe en durf het de laatste tijd ook al aan af en toe ' no....no' te zeggen. Kwestie van het 'lezen' van de mimiek van de waardin en het interpreteren van de melodie van de tekst. En soms komt er een enkel -voor mij bekend - woordje langs.
Bijna mis ging het mis. Bij de laatste 'si....si' vanmorgen maakte ze gelijk aanstalten om de in twee kannetjes meegebrachte room gelijktijdig in mijn koffie te mikken. Met het internationale 'stop' wist ik dat te voorkomen. In de laatste zin had ze kennelijk gevraagd of ik veel of héél veel room in de koffie wilde. Ik wilde helemaal geen room. Dat snappen ze hier niet maar ze dringen je niets op. Bij het weggaan reikte ze me een tasje met broodjes en fruit aan. Zomaar. Geluk zit in kleine zakjes.
Ook met dit warme zonnige weer loop ik royaal bedekt. Lange broek, vestje of t-shirt met lange mouwen en een sjaal in de nek. Het hoofd wordt af en toe bedekt met een hoed of petje met nek slabber.
Ik hou niet van smeren en kan me aan het einde van de dag beperken tot een beetje after sun voor het rood aangelopen gelaat. Ik accepteer het beetje ongemak van die kleren.
Dat zouden ook die Spaanse ouwe mannen, met overgewicht en gekleed in een overjarige onderbroek, moeten doen. Ze smeerden elkaar gisteravond de behaarde bovenrug en nekpartij over en weer lustig in. Ze namen er ruim de tijd voor om geen plekjes te missen. Met dat beeld op m'n netvlies moest ik nog gaan slapen.
Vandaag dus maar een eigen kamer.
-
01 Juni 2016 - 20:49
Bouwien:
Schitterend, mooi verhaal.
Ja, in zo'n hotel wil ik ook wel! Maar dat lopen, nee doe maar niet. Ik voel mijn rug nu al!
Die ouwe mannen ( 70+ of 80+ ) zullen hier ook wel zijn, maar smeren, nee denk het niet!!
Dus weer mooi weer gehad, lekker!
Wij ook, het water in de rivieren staat hoog door het noodweer in Duitsland, ik heb het nog niet gezien, wel langs gereden toen ik Roel Tijhof een kaart bracht, niet op gelet!
afgestreept op de kaart waar je bent, dit plaatsje staat erop en dan een lange weg niets.
ik hoor morgen dan wel waar je bent aangekomen.
ik eerst ZPP en dan van Soeren, dat is alweer een dag,
veel wandelplezier morgen!
gr. en liefs van mij XX
-
01 Juni 2016 - 22:15
Wim Ermers:
Blijf je schoenen goed in de gaten houden! Ze moeten nog lang mee. -
01 Juni 2016 - 23:02
Arjan:
Hoi reus,
Geweldig verhaal. De waardin heeft eindelijk weer iets lolligs om haar man te vertellen.
Wat culinair in die streek een aanrader is, is Caldo, de lokale koolsoep. Eigenlijk studentenvoer, goedkoop, en heerlijk. Typisch peregrino voer!
Kijk uit naar de volgende lotgevallen.
Arjan -
02 Juni 2016 - 06:38
Marcel:
Leest weer lekker weg.
Maar mama, wat is dat voor codetaal: "ik eerst ZPP en dan van Soeren"...?
-
02 Juni 2016 - 07:04
Ineke:
Mooie hoogte!! En af en toe toch ook fijn zo'n 'superluxe' pelgrimsovernachting :-)
Hoop dat je goed uitgerust aan de volgende etappe begint.
Hier noodweer geweest, donkere luchten, prachtig licht. En heeeel veel water!
Wandelze! -
02 Juni 2016 - 12:15
Nienke:
Ha die Ap....
DE avonturen komen zo langzaam maar zeker om de hoek.!!! Ja ja ... uitkijken met je Si..Si.... t kan ook andere gevolgen hebben..... En Bouwien is wel enkele km's van je verwijderd.
Geniet van alles... Petje af voor je dappere wandelingen.
groet, Nienke -
03 Juni 2016 - 11:38
Renee Mesman :
Hey Ap,
Heerlijk om weer van je te lezen en over je te lezen, je verhalen werken weer aanstekelijk en worden nog eens versterkt door alle pop-up's van de meest heerlijke exotische vakantiereclames op deze site, haha.
je hebt wel een klein zaadje bij me geplant, net zoals jij ooit enthousiast bent geworden door verhalen, wie weet, een uitdaging is nooit verkeerd.
Ik ga je graag volgens, groeten, sterkte succes, toi toi enz enz, Renee
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
