Dàt is sterk !
Door: @p
16 Mei 2019 | Spanje, Ontón
Bilbao - Ontón 32 km ( stukje gisteren, meeste vandaag )
Als je een Camino loopt, word je gaande weg sterker. Al lopend doe je een workout. Zo heet dat op heden: workout.
Je kuiten worden harder, je bovenbenen sterker, je tred wordt krachtiger, je hart/long-systeem schakelt berg op moeiteloos een paar versnellingen op en bij het binnen marcheren van Santiago de Compostela draag je je rugzak aan je rechter pink en met je linker klok je al lopend een fles witte wijn naar binnen.
Dat doet een Camino met je. Net zo makkelijk.
Ik merkte vandaag dat ik nog niet in die fase ben aangekomen.
Camino del Norte loopt goeddeels langs de kustlijn van Noord Spanje. Mooi vlak dus? Nou daar hebben ze hier wel iets op gevonden. Pittige heuvels en stijle rotsen vlak langs het water.
En hoog !
Met klimmen heb je me niet maar zet me niet op de Euromast en laat me niet over hele hoge smalle randjes lopen. Word ik misselijk of duizelig? Ik raak in paniek, ik ga zweten, ik wil huilen, verlies de controle over alle gaten -ja ook die - en wil alleen maar liggen. Hoogtevrees, ik zou er maar niet aan beginnen.
Vandaag was het pad breed genoeg om links langs de heuvels en de rotsen te sturen. De beloning was overweldigend. Woeste Atlantische baren en oneindige vergezichten. Wat in Bilbao en ver er buiten begon als een rondleiding op een bedrijven terrein werd na Pobeña ruimschoots goedgemaakt door het prachtige landschap.
Ik zag vandaag enkele mede lopers. Twee handen vol, hooguit. Op de Camino Frances is dat het gemiddelde wachtrijtje voor het toilet in een Camino café. De eerste die ik vanmorgen rond half zeven zag, liep mij in Portugalete tegemoet. Met een ‘Bon Camino’ begroetten we elkaar. Luttele seconden later schoof hij naast me. Santiago? Vroeg hij. Ik knikte. ‘Loop jij hem tegengesteld’, vroeg ik.
Dat was niet het geval. Hij ging ook naar SdC maar had al een tijdje geen pelgrims gezien die hij kon volgen. Hij was blind aan één oog en zag met het andere nauwelijks de gele pijlen en borden. Hij moest het dus hebben van naar het westen lopende pelgrims waar hij achteraan kon lopen.
Dat deed hij al 83 dagen lang. Hij kwam uit het Franse Brest
Wonderlijk. Echt wonderlijk.
Als je een Camino loopt, word je gaande weg sterker. Al lopend doe je een workout. Zo heet dat op heden: workout.
Je kuiten worden harder, je bovenbenen sterker, je tred wordt krachtiger, je hart/long-systeem schakelt berg op moeiteloos een paar versnellingen op en bij het binnen marcheren van Santiago de Compostela draag je je rugzak aan je rechter pink en met je linker klok je al lopend een fles witte wijn naar binnen.
Dat doet een Camino met je. Net zo makkelijk.
Ik merkte vandaag dat ik nog niet in die fase ben aangekomen.
Camino del Norte loopt goeddeels langs de kustlijn van Noord Spanje. Mooi vlak dus? Nou daar hebben ze hier wel iets op gevonden. Pittige heuvels en stijle rotsen vlak langs het water.
En hoog !
Met klimmen heb je me niet maar zet me niet op de Euromast en laat me niet over hele hoge smalle randjes lopen. Word ik misselijk of duizelig? Ik raak in paniek, ik ga zweten, ik wil huilen, verlies de controle over alle gaten -ja ook die - en wil alleen maar liggen. Hoogtevrees, ik zou er maar niet aan beginnen.
Vandaag was het pad breed genoeg om links langs de heuvels en de rotsen te sturen. De beloning was overweldigend. Woeste Atlantische baren en oneindige vergezichten. Wat in Bilbao en ver er buiten begon als een rondleiding op een bedrijven terrein werd na Pobeña ruimschoots goedgemaakt door het prachtige landschap.
Ik zag vandaag enkele mede lopers. Twee handen vol, hooguit. Op de Camino Frances is dat het gemiddelde wachtrijtje voor het toilet in een Camino café. De eerste die ik vanmorgen rond half zeven zag, liep mij in Portugalete tegemoet. Met een ‘Bon Camino’ begroetten we elkaar. Luttele seconden later schoof hij naast me. Santiago? Vroeg hij. Ik knikte. ‘Loop jij hem tegengesteld’, vroeg ik.
Dat was niet het geval. Hij ging ook naar SdC maar had al een tijdje geen pelgrims gezien die hij kon volgen. Hij was blind aan één oog en zag met het andere nauwelijks de gele pijlen en borden. Hij moest het dus hebben van naar het westen lopende pelgrims waar hij achteraan kon lopen.
Dat deed hij al 83 dagen lang. Hij kwam uit het Franse Brest
Wonderlijk. Echt wonderlijk.
-
16 Mei 2019 - 17:25
Bouwien:
Je was dus al vroeg in je hotel en in de pen geklommen.
Een bijna blinde man en dan zonder hond, dat vind ik wonderlijk. Je moet dan ook wel vertrouwen hebben in de mensen die je ontmoet. Ik denk dat ze daar extra voelsprieten voor hebben ontwikkeld, onzichtbaar!
Heerlijk om zo langs de kustlijn te lopen, wil ik ook wel, maar geen 30km per dag!
Morgen weer zo'n dag?
Succes verder! Liefs.
-
17 Mei 2019 - 07:29
Hans Heinhuis:
Wel geweldig, je bent net op weg en nu ontmoet je al een aparte vogel. Iemand is aan één oog blind en met het andere oog kan hij nauwelijks zijn eigen naam schrijven, en dan toch bereid zijn om die enorme afstand te lopen, wellicht mist hij toch een paar chromosomen, maar ik vind het wel een aandoenlijk verhaal.
ik vind het ongelooflijk, dat je ondanks je indrukwekkende belevenissen toch nog zin en tijd hebt, om de peopletjes thuis op de hoogte te houden met jouw uitvoerige verhalen, heel geweldig.
Ik wens je weer een mooie en leuke dag toe.
Groetjes -
17 Mei 2019 - 10:19
Frans En Jenny:
Hallo Ap, wij hebben naar je gezwaaid. We reden van Saint Jean de Luz naar Salamanca en dachten : daar loopt Ap ergens. Dapper hoor! We weten hoe bergachtig het is. Het is wel goed wandelweer. Hier is het zo'n15 gr. Niet echt Spaanse temperaturen. Veel plezier op je tocht.
-
17 Mei 2019 - 10:23
Bertha:
Zo je bent al op pad,wat zou zo,n man bezielen omdat te gaan doen, ik vind het moedig hoor, maar jij moet dus niet op randjes of iets dergelijks gaan lopen heb ik begrepen, ik wens je nog heel veel loopplezier,en we blijven je volgen,zet hem op broer,gr van ons -
17 Mei 2019 - 11:32
Marcel:
Onwijs knap vind ik het. Echt een avontuur.
Ik ga je volgen (niet echt natuurlijk!!). -
17 Mei 2019 - 15:56
Ineke:
Mooi hoe deze man zijn situatie omdenkt! Wat -en hoe- kan het wel! Onnavolgbaar.... ;-) Eh.... Of juist wel? Anyway, mooi verhaal!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
