Retourtje Hilversum

'Als het meezit vrijdag en anders zaterdag. Dan kunt u naar huis. Als alle waarden goed zijn' Zo zeggen ze dat. Alle waarden.
Bloed, koorts, ontstekingswaarden, urine en nog zo het één en ander. Het was goed en ik ging.
Brak, zwak en onzeker. Maar dat zal wel gebruikelijk zijn, weet ik veel. Lag nooit eerder in een ziekenhuis.
Thuis in de tuin zat het goed. Afleiding, aandacht, verzorging, goeie koffie en vooral andere geuren. B. ging naar de 50e van de buurvrouw en verontschuldigde mij daar. Het feestgedruis kreeg ik door de heg heen mee.

Ik dommelde regelmatig in -een kwaliteit waarin ik tot op de dag van vandaag een hoge graad van perfectie heb bereikt- en werd
steeds beroerder wakker uit die hazenslaapjes. Hoort erbij, leek mij. Het lichaam zal heus wel weten wat het moet doen.
Maar op den duur was er geen houden meer aan: misselijk, priemende hoofdpijn en hoge koorts. B. kwam terug van haar feestje en trof mij zo aan: klaar om ingepakt te worden voor een retourtje Hilversum. 's Avonds lag ik weer aan slangen en zakjes met vies spul.

De antibiotica werd juichend door het lichaam begroet. Smaak en reuk waren binnen de kortste keren weer geheel aan gort.
Volhouden, hield ik me voor. Had ook geen andere keus. Kon ook best een paar kilo missen. Gaandeweg krabbelden ik en het
lichaam weer op. Meestal zonder slangetjespaal was ik de volgende dagen te vinden in het restauratie gedeelte van het ziekenhuis.
Lijk je net even minder patient. Om de paar uur liet ik me weer aan de paal met vies zakje koppelen en keek dan liggend naar de Tour.
Yoghurt en appelmoes was het enige dat nog enigszins werd getolereerd door het lijf.

'Woensdag naar huis, meneer Folgerts...als de waarden....'etc.
De laatste stap in het uitcheck-protocol is een gesprekje met de assistent chirurg.'Ja we hebben toch nog wat onregelmatigs aangetroffen op uw galblaas. Een verdikking. Een ontsteking of een tumor. Kanker dus. U kunt met de zuster straks een afspraak maken voor een vervolg onderzoek. Goedemorgen'