De blinde darm!

Als je een ziekenhuis wordt binnen gerold, krijg je vrijwel onmiddellijk een bandje om je linkerpols. Even meende ik te lezen: dit is je linkerpols. Gezien de administratieve zorgvuldigheid bij het inchecken en de eindeloze herhalingen van bloedafneming, bloeddrukmeting, hartslagcontrole, urinecheck en zo meer, had me dat niet verbaasd. Op het ding staat je naam. Op kritieke momenten moet je die kunnen noemen.

'Wat is uw naam', vraagt een witte jas onder het prikken. 'En uw geboortedatum?' Die had ik ook meestal goed. Goeie kans dat ik, nu de zorg ook aan marktwerking doet, de komende jaren op m'n verjaardag steeds een kaartje van het Tergooi ziekenhuis uit Hilversum krijg.
'Nog vele jaren in matige gezondheid en loopt de boel vast, verstopt het of weigert het dienst....u bent weer van harte welkom'. Zoiets, dus.

Het is hier goed toeven al had ik bij de huisarts mijn voorkeur voor het Diak in Utrecht uitgesproken. Daar was het te druk en zou de operatie pas in de nacht kunnen plaatsvinden. Daar had ik het niet zo op. Sinds een uur of vier de nacht ervoor, verging ik van de pijn die verergerde. 's Middags berichtte ik Bouwien - zij werkte - dat haar aanwezigheid en een huisarts mij nu niet gek zouden uitkomen. Zij had dat 's morgens al geopperd maar het zou wel zakken was mijn opportunistische zelfdiagnose. Zo hoort dat immers te gaan met pijn in de ochtend. Maar het kan dus ook anders.

Na een martelgang in de auto aangekomen bij de huisarts. Die deed een paar testjes in de buikstreek waardoor wij een hele tijd wat mij betreft geen vrienden meer zijn. Ze duwde op de onderbuik en liet die ineens los. Loslaatpijn heet dat.

'Waar wilt u worden geopereerd' vroeg ze. Onder normale omstandigheden had ik geantwoord: 'Doe maar aan m'n blinde darm'. Maar in die omstandigheden laat je gevoel voor humor je gepast in de steek en dat is maar goed ook. Zitten die mensen echt niet op te wachten.

Uiteindelijk werd het dus Tergooi in Hilversum. Vanuit Utrecht weer in de auto. Daar hadden ze al vastgesteld dat acute verwijdering van het ding het beste was. Mee eens. Onderweg merk je pas hoe blindedarm onvriendelijk de wegen in Nederland zijn. En ook een riante Peugeot 3008 zou wel wat meer z'n best kunnen doen.

Als voorbereiding op de operatie doen ze dingen met je en komt een assistente je vertellen wat er allemaal mis kan gaan. Dat helpt niet echt. 'Ja, ziet u het blijft een operatie en er kan natuurlijk ( huh?....natuurlijk?) altijd wat misgaan en dat moeten we u wel vooraf melden en we moeten ook nu al weten of u wilt worden gereanimeerd als het echt knijp wordt.....enz.enz.
Voor mij was de lol er al wel af.

Ik antwoorde steeds naar eer en geweten.
Bouwien die er steeds bij was, heeft het allemaal opgeslagen in het geheugen. Dan komt het voorlaatste bed en jij moet er in gaan liggen. Twee witte jassen met Tergooi logo en opgewekte kout, manoeuvreren je door de gangen van het ziekenhuis. Vanuit de uitslaapkamer - hier komt u straks bij mij recouveren - volgt de laatste korte etappe. De deur van de operatiekamer schuift open en een mannetjes en vrouwtjes chirurg heten je welkom.
' hoe is uw naam?'