Terug naar de kust

Cudón - Cobreces, 24 km.

In een strandtent aan de Atlantische kust bij Cobreces heb ik m’n avondmaaltijd naar binnen gewerkt. Laat ik het zo zeggen: hopelijk is het toetje lekker en de koffie zoals die hoort. Het water was trouwens ook prima. Zullen we het hier bij laten?
Het was een dag met vele gezichten, het mijne niet meegerekend. Vanaf Cudon een mooie vlakke tocht langs wuivend riet, langs de rivier de Saja in mistflarden met een beloftevol zonnetje die z’n best deed het goed te maken met me. Hier en daar een jogger, fietser of wandelaar. Geen enkele pelgrim. Sinds gisteren heb ik er vijf gezien. Dat komt door het seizoen en het feit dat de Del Norte nou niet direct het instapmodel onder de Camino’s is. Ik las ook: aantal Camino-deelnemers loopt terug.
Huh?

Na de weldadige rust kwam de dynamiek van een spoorlijn met in de ochtendspits frequent gebruik, fabrieksterreinen waar met veel gepuf en gebonk van spullen dingen worden gemaakt. En niet te vergeten het razende verkeer op de CA-routes. De Bundesstraszen, zeg maar. Zolang het droog blijft, kan ik dat best hebben, hoor.

Regen dus. Vanaf één uur. Niet plenzen, maar wel constant. Het gevecht met m’n poncho verloor ik glansrijk. Ik heb zo’n ding met een extra dakkapel waarin m’n rugzak past. Na een uurtje had Jacobus m’n bede ingewilligd: stuur een pelgrim langs om me te helpen of regel met de CEO daar dat de regen stopt. De regen stopte maar niet nadat alles toch behoorlijk drijf was. De kroeg in en hergroeperen. Nog twee uurtjes marcheren, de boel droogt aardig op en m’n hotel is prima.

‘s Avonds kijk ik in bed nog even naar het Spaanse nieuws. Kijken dus, meer is het niet. Ik zie de vreselijke vulkaanuitbarsting op La Palma, elke avond op het nieuws, ik zie de arrestatie van Poetsjemond, je schrijft het anders, maar zo spreek je het uit en ik zie Koeman vechten voor z’n trainersleven bij Barca. Ik begrijp er niks van maar het is hem ernst. Met Koekel trens-leet ontcijfer ik dat hij zei: zijn jullie nou zo slim of ben ik nou zo dom. Ik weet het, ik weet het, maar die andere zei het net andersom.

Ik kom steeds beter in m’n ritme en vermaak me prima. Kun je al heimwee krijgen naar de Camino als je pas bent begonnen?

Nog even een Caminowijsheid?: zorg voor een goed bed en goeie schoenen. Je bevindt je meestal in één van de twee. Ik ga naar bed en hou m’n schoenen aan. Tot morgen.