Hoeveel 'later' hebben we eigenlijk......
Door: Ap
05 Juni 2015 | Spanje, Fisterra
Dag 10, Olveiroa - Finisterre + 32 = 330 km.
De kleine teen van mijn rechtervoet is al een paar dagen met me aan het dollen. Hij vermomt zich. Is nu ongeveer twee keer dikker geworden en is doorbakken-biefstuk-kleurig. Bij de nagel, of in elk geval de plek waarvan ik bijna zeker weet dat daar altijd een nageltje zat, zie je tinten Bleu Royal.
Die combinatie van beide kleuren kan wat mij betreft wel.
Verder hult hij zich in blaren, soms dubbeldeks en andere ondefinieerbare vellen. Nu denkt hij dat ik niet meer weet dat het mijn eigen teentje is. Dat ik denk dat het een teentje van een ander is. Maar als je al zolang met elkaar optrekt en met elkaar verbonden bent, dan weet je gewoon dat het jouw teentje is: dat voel je gewoon.
Maar ik laat hem z'n gang gaan. 'k Heb er geen last van. Ja, alleen bij het lopen natuurlijk, maar verder niet, als tenminste het dekbed van het hotelbed niet te zwaar is. En als ik hem beweeg, dan ook.
En het goede nieuws is dat de brace die ik vorig jaar in Viana noodzakelijkerwijs aanschafte nog ongebruikt in de rugzak zit.
Ik kom redelijk ongeschonden deze Camino door.
Ik heb vandaag niet met de Duitser gelopen maar we hebben wel samen ontbeten onderweg, bij een toevallig fruitstalletje in de bergen even bijgepraat en samen geluncht. Hij is midden vijftig, elektrotechnisch ingenieur uit Saarbrücken en heeft een druk bestaan in binnen- en buitenland. Ook in Nederland - Nijmegen en Zwolle - legde hij grote elektriciteits werken aan. Tien jaar geleden besloot hij, naar aanleiding van het lezen van het boek Vruchtbare Aarde van de Duitse komiek Hape Kerkeling, de Camino Francés te gaan lopen. Later. Vijf jaar daarna zei hij tegen z'n vrouw: let op, het gaat nu echt gauw gebeuren. Later. Weer twee jaar later...enz.enz. Het moest tot de begrafenis van een 59-jarige vriend van hem komen dat hij zei: ik neem twee maanden onbetaald verlof en ik ga. Anders is later misschien te laat.
Het aantal Amerikanen dat de Camino loopt, is door de film The Way beduidend toegenomen. Martin Sheen speelt de vader die de as zijn tijdens de CamIno overleden zoon naar de Atlantische Oceaan brengt en uitstrooit. De tv uitzendingen van de RKK in Nederland over wat Camino gangers drijft, is ook goed ontvangen en wordt goed bekeken. De Camino leeft.
Ik ben blij dat mijn verhaaltjes aanslaan. Tijdens het lopen schieten je soms ideetjes te binnen en verdwijnen weer net zo snel maar. Af en toe blijft er wel wat hangen. Je schopt als een leeg colablikje de hele dat zo'n verhaaltje een beetje voor je uit. Heb je pech dan schop je het ding vlak voor Albergue een put in. Heb je nog niks.
Als ik dit schrijf, hebben 8659 mensen mijn beide blogs gelezen. 8659 !!
Hooguit 30 ken ik er van. Wie zijn die 8629 anderen? Kennen die mij allemaal? En moet ik ze ook kennen? En kunnen die zomaar een keer langs komen op de koffie? En zeggen ze dat dan even van te voren zodat ik wat in huis kan halen en de Hordenhal kan bespreken? Of moet ik die 8655 keer dat ik zelf mijn blog opende, eraf trekken? Ik vind het allemaal wel wat verwarrend.
Ik heb twee dagen een hotelletje in Finisterre. De zonsondergang gaat niet door. De hoofdrolspeler kwam niet opdagen. Morgen ga ik nog een rondje lopen naar de vuurtoren en maak een ommetje langs het hoogste punt in het gebied. Zal zo'n 20 km zijn. Zondag terug naar SdC.
Plannen zijn dus gewijzigd. Met een beetje geluk kan ik vriend Arjan maandag de Cathedraal zien aantikken. Als hij kans ziet in drie dagen nog even 92 km weg te stappen, maar dat kan hij.
Dinsdag met de bus naar vliegveld Porto, hotelletje en woensdag om 09.15 uur vliegen. En dan is het allemaal alweer voorbij.
De tijd vliegt.
De kleine teen van mijn rechtervoet is al een paar dagen met me aan het dollen. Hij vermomt zich. Is nu ongeveer twee keer dikker geworden en is doorbakken-biefstuk-kleurig. Bij de nagel, of in elk geval de plek waarvan ik bijna zeker weet dat daar altijd een nageltje zat, zie je tinten Bleu Royal.
Die combinatie van beide kleuren kan wat mij betreft wel.
Verder hult hij zich in blaren, soms dubbeldeks en andere ondefinieerbare vellen. Nu denkt hij dat ik niet meer weet dat het mijn eigen teentje is. Dat ik denk dat het een teentje van een ander is. Maar als je al zolang met elkaar optrekt en met elkaar verbonden bent, dan weet je gewoon dat het jouw teentje is: dat voel je gewoon.
Maar ik laat hem z'n gang gaan. 'k Heb er geen last van. Ja, alleen bij het lopen natuurlijk, maar verder niet, als tenminste het dekbed van het hotelbed niet te zwaar is. En als ik hem beweeg, dan ook.
En het goede nieuws is dat de brace die ik vorig jaar in Viana noodzakelijkerwijs aanschafte nog ongebruikt in de rugzak zit.
Ik kom redelijk ongeschonden deze Camino door.
Ik heb vandaag niet met de Duitser gelopen maar we hebben wel samen ontbeten onderweg, bij een toevallig fruitstalletje in de bergen even bijgepraat en samen geluncht. Hij is midden vijftig, elektrotechnisch ingenieur uit Saarbrücken en heeft een druk bestaan in binnen- en buitenland. Ook in Nederland - Nijmegen en Zwolle - legde hij grote elektriciteits werken aan. Tien jaar geleden besloot hij, naar aanleiding van het lezen van het boek Vruchtbare Aarde van de Duitse komiek Hape Kerkeling, de Camino Francés te gaan lopen. Later. Vijf jaar daarna zei hij tegen z'n vrouw: let op, het gaat nu echt gauw gebeuren. Later. Weer twee jaar later...enz.enz. Het moest tot de begrafenis van een 59-jarige vriend van hem komen dat hij zei: ik neem twee maanden onbetaald verlof en ik ga. Anders is later misschien te laat.
Het aantal Amerikanen dat de Camino loopt, is door de film The Way beduidend toegenomen. Martin Sheen speelt de vader die de as zijn tijdens de CamIno overleden zoon naar de Atlantische Oceaan brengt en uitstrooit. De tv uitzendingen van de RKK in Nederland over wat Camino gangers drijft, is ook goed ontvangen en wordt goed bekeken. De Camino leeft.
Ik ben blij dat mijn verhaaltjes aanslaan. Tijdens het lopen schieten je soms ideetjes te binnen en verdwijnen weer net zo snel maar. Af en toe blijft er wel wat hangen. Je schopt als een leeg colablikje de hele dat zo'n verhaaltje een beetje voor je uit. Heb je pech dan schop je het ding vlak voor Albergue een put in. Heb je nog niks.
Als ik dit schrijf, hebben 8659 mensen mijn beide blogs gelezen. 8659 !!
Hooguit 30 ken ik er van. Wie zijn die 8629 anderen? Kennen die mij allemaal? En moet ik ze ook kennen? En kunnen die zomaar een keer langs komen op de koffie? En zeggen ze dat dan even van te voren zodat ik wat in huis kan halen en de Hordenhal kan bespreken? Of moet ik die 8655 keer dat ik zelf mijn blog opende, eraf trekken? Ik vind het allemaal wel wat verwarrend.
Ik heb twee dagen een hotelletje in Finisterre. De zonsondergang gaat niet door. De hoofdrolspeler kwam niet opdagen. Morgen ga ik nog een rondje lopen naar de vuurtoren en maak een ommetje langs het hoogste punt in het gebied. Zal zo'n 20 km zijn. Zondag terug naar SdC.
Plannen zijn dus gewijzigd. Met een beetje geluk kan ik vriend Arjan maandag de Cathedraal zien aantikken. Als hij kans ziet in drie dagen nog even 92 km weg te stappen, maar dat kan hij.
Dinsdag met de bus naar vliegveld Porto, hotelletje en woensdag om 09.15 uur vliegen. En dan is het allemaal alweer voorbij.
De tijd vliegt.
-
05 Juni 2015 - 22:23
Bouwien :
Ja, inderdaad de tijd vliegt en hoeveel tijd hebben we nog!!!
Toevallig??was dit ook ons gespreksstof vanavond!
Marjon en ik kennen elkaar nu ook al 36 jaar, zij was 20 en ik 33 toen ze bij ons kwam werken!
Er is in die tijd veel gebeurd!! Maar we zijn er nog en dus moeten we genieten en dingen doen die we nu nog kunnen doen!
Ook The Way kwam aan de orde! Marjon heeft de film niet gezien, later dan maar.
Het zou geweldig zijn als Arjan in 3 dagen SdC kan bereiken. Peter zal ook wel ergens zijn, maar die ken je nog niet of je moet even goed de foto's bekijken.
Hij stuurt steeds foto's door van de eerste dagen en sommige mensen denken dat hij weer is gaan lopen, nee dus!
Dus morgen toch nog 20 km, met een raar teentje, maar toch wel zonder rugzak? Dat scheelt al een stuk, lijkt me.
Geniet van de zee en de vuurtoren, misschien dat je morgen wel de zon in de zee ziet zakken.
Ik ga naar bed, het onweer is over, gelukkig!
Tot morgen, liefs van mij!! -
05 Juni 2015 - 22:44
Kees & Jeanet:
Jammer, het zit er bijna weer op. Wij zijn 2 van je trouwe volgers en watonsbetreft mag je nog weken doorlopen....en schrijven! Je teen zal dat minder leuk vinden. Geniet van deze dagen en de ontmoeting met Arjan. Wij schrijven ons nu al in voor het volgend reisverhaal, het maakt ons niet waar en hoe, het gaat om je verhalen. Ap bedankt! -
05 Juni 2015 - 22:51
Marjon:
Ha Ap....wat geniet ik van jou verhalen! De kans dat je maandag Arjan binnen ziet komen is behoorlijk groot. Wel moet je een paar mensen zien te vinden die ook met een bosje gladiolen willen staan wapperen. Hij verwacht er heel veel.
Zou echt leuk zijn als het lukt! Dan hebben jullie dinsdag om wat te kletsen. En dan ieder op zijn manier richting huis. Ik heb vanavond samen met Bouwien geborreld en gegeten in de Engel. Heel gezellig! Wanneer jullie weer thuis zijn spreken we iets af om te luisteren naar jullie verhalen.
Geniet er nog even van!
Liefs Marjon -
06 Juni 2015 - 07:19
Ina:
Tja, ook ik ben 1 van je trouwe lezers, maar gelukkig mij ken je. Prachtig je verhalen van je belevenissen. Jammer voor ons dat het bijna voorbij is. Sterkte met je teen! En hier? Het is Oskerder kermis, maar denk niet dat ik er kom, mis de gezelligheid van 'vrouger'. Groet oet Oskerd. -
06 Juni 2015 - 08:07
Ineke:
Mooi om te lezen. Hopelijk nog vele jaren 'later'!!
M'n plannen voor Rome beginnen zich warempel af en toe om te buigen naar Santiago, wie weet? In het jaar dat ik 50 wordt en dat is volgend jaar al.....
Veel plezier de komende dagen in Santiago, hoop dat je Arjan ziet!!
Groeten van ons, vandaag komen er hier ook weer 3 thuis :-) -
06 Juni 2015 - 19:46
Erwin:
Mooie verhalen weer. Doe je ook echt die wandeling, of zit je gewoon sochtends bij peek een verhaal te verzinnen? We zien je wel vaker een paar weken niet, zei appie vorig jaar...
Nee, geweldig natuurlijk, mooie overpeinzingen met veel levenswijsheid; leef in het nu!
De groeten aan je teen! Ik pas hier ondertussen op wat andere onderdelen van je leven,
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
