Naar het einde van de wereld........

Dag 9, Santiago de Compostella - Negreira + 23 = 265 km

Zonder noemenswaardige nadelige bijwerkingen ben ik de laatste dagen van massale Albergues overgegaan naar hotelletjes. Ik dacht dat het me meer moeite zou kosten om een bovenbed ik een slaapzaal met snurkende en rochelende mensen te ruilen voor een stille éénpersoons kamer. Maar een mens groeit in moeilijke omstandigheden zomaar boven zichzelf uit. Dat zie je maar.

Zo'n hotelletje hier kost naar Nederlandse maatstaven weinig. Ik had er al één voor € 18.- en vandaag kost de kamer het wereldbedrag van € 35.- . Inclusief tweepersoonsbed, uitstekend sanitair en morgen om 06.30 uur al een ontbijt. Goed vóór verkennen van je route in de gids en goed om je heen kijken in de dorpjes is wel een vereiste want het aanbod is matig.

Ik zit nu in Negreira en dat ligt prachtig in de Spaanse heuvels. Waarom ik eigenlijk altijd dacht dat het landschap ten westen van Santiago gewoon vlak is, weet ik niet. Ik dacht zelfs: 90 km?....beetje doorstappen: twee dagen. Ik elke Caminogids had ik kunnen zien dat het net even en slagje anders was. Sinds vanmorgen 06.15 uur weet ik dat ook. Morgen komt er dag van ruim 32 km voor ik een geschikt hotelletje tref. Mooi vooruitzicht.

De Cathedraal van ScC staat in de steigers. Niet vanwege een verbouwing maar om het bijna gitzwarte steen te poetsen. Vuil van honderden jaren - hoewel ik denk dat uitlaatgassen en industrialisatie van de laatste honderd jaar zo al goed zijn voor een halve centimeter - wordt eraf gezandstraald. Ik nam me voor - en ik zeg niet omdat ik nog een Camino loop maar ik zeg ook niet dat ik dat niet doe - om terug te gaan als het ding weer staat te glimmen. Moet een indrukwekkend gezicht zijn want dat is het nu al met één toren die aangepakt is door de plaatselijke Cemsto.

Het weer is inmiddels wat vriendelijker voor stappers. Vanochtend zelfs fris tegen regen aan. Dat ging bij nader inzien niet door. Ook bij minder hoge temperaturen verlies je veel vocht. Zeker bergop. Boven kun je me uitwringen. Naast vocht verlies je ook veel zout en ook je suikerspiegel moet je in de gaten houden. Veel drinken dus.
's Middags werk ik om het zout op peil te houden bovendien en zak chips naar binnen. Das even doorbijten maar ik ben een doorzetter. Nog een geluk dat ik het ook lekker vind. Voor het suikergehalte, witte wijn staat daarom bekend, neem ik 's avonds in elk geval een half karafje witte wijn. Meestal een hele fles: met je gezondheid moet je niet sollen.

Toen ik vorig jaar de Camino Francès liep, ben ik zo'n 8 kilo afgevallen. De afstand toen was 800 km. Nu is dat hooguit 400 km. Ik heb het gevoel dat de afvalfase vooral in de tweede 400 km zat. Ik denk dat niet alleen, ik sta ook wel eens voor de spiegel. Die is nog lang niet mijn vriend.

Nog twee dagtochten tot het einde van de wereld.