160,586 tot Santiago
Door: @p
28 Mei 2019 | Spanje, Mondoñedo
Ribadeo - Vilanova de Lourenzà 27 km.
Soms loopt de route door een weitje met koeien. Je moet dan een klaphekje door en kuiert tussen de aanwezige kudde door. Ik kijk altijd direct wat er onder die beesten hangt. Hangen er vier dingen dan keutel ik rustig tussen de dames door. Hangt er maar één ding onder zo’n beest dan is het uitkijken geblazen. Jij uitkijken en zij blazen. De eerste keer, het was nog in m’n regenperiode, liep ik ook door zo’n weitje. Ik droeg m’n poncho, rood, en hij wapperde. En er waren veel koeien met vier dingen eronder maar ook enkelen met maar één ding.
In de buurt van die laatsen produceerde ik achteloos m’n ‘niets-aan-de-hand-loopje’.
Onzichtbaar voor de koeien met één ding probeerde ik het flapperen van mijn rode poncho tot het meest noodzakelijke terug te brengen. Met vaste tred en bonzend hart betrad ik de arena. Ik maakte indruk. Meestal worden ze lastig gevallen door mannen in hele strakke broeken, in een onmogelijke houding, met een raar hoedje op en prikstokken. Ik leek op geen enkele manier op deze nichterige macho’s. En die beesten herkennen dat en waarderen dat ook. Ze lieten me welwillend passeren.
Vandaag passeerde ik veel van die weitjes. Maar, zoals het hoort. Zij aan de ene kant van het hek en ik aan de andere. De route tussen de beide etappeplaatsen is wonderschoon. Groen, boerenbedrijvig, veeldierig en weinig bebouwing. Na een uur lopen bergop kon ik nog één keer een blik op de Oceaan werpen. Bij km-paal 187,264 scheidden onze wegen. Ik zou vandaag bij km-paal 160,586 eindigen. Met de tong op m’n schoenen en met nog twee van deze stukken in het vooruitzicht, zei het Spaanse meisje bij de receptie van mijn Albergue. Ze sprak vloeiend Nederlands waar ze 17 jaar had gewoond.
En 160 km is nog best ver maar de weemoed dringt zich al op. Ook deze tocht gaat eindigen. Maar eerst de komende twee dagen elke dag nog zo’n kleine duizend hoogtemeters -op en neer- bedwingen, overnachtingsplekken regelen in de drukte rond Hemelvaartsdag waar ook Spanjaarden een extra dagje vrij nemen en een deel van de Camino gaan lopen en ik moet vanaf 100 km vóór Santiago de Compostela minstens twee stempels per dag scoren. Want dan pas krijg je je oorkonde.
En ondertussen is Bouwien aan het werk, eet ze bij vrienden, overlegt ze met de schilder, instrueert ze de metselaar hoe het tussenmuurtje wél moet, ziet ze toe op de glazenier, bezoekt ze kleindochters op hun galafeest, BBQ-t ze bij onze Wintersportvereniging en..en..en..pfffff.
Wat heb ik het dan comfortabel met het enkel maar lopen van een Camino.
Soms loopt de route door een weitje met koeien. Je moet dan een klaphekje door en kuiert tussen de aanwezige kudde door. Ik kijk altijd direct wat er onder die beesten hangt. Hangen er vier dingen dan keutel ik rustig tussen de dames door. Hangt er maar één ding onder zo’n beest dan is het uitkijken geblazen. Jij uitkijken en zij blazen. De eerste keer, het was nog in m’n regenperiode, liep ik ook door zo’n weitje. Ik droeg m’n poncho, rood, en hij wapperde. En er waren veel koeien met vier dingen eronder maar ook enkelen met maar één ding.
In de buurt van die laatsen produceerde ik achteloos m’n ‘niets-aan-de-hand-loopje’.
Onzichtbaar voor de koeien met één ding probeerde ik het flapperen van mijn rode poncho tot het meest noodzakelijke terug te brengen. Met vaste tred en bonzend hart betrad ik de arena. Ik maakte indruk. Meestal worden ze lastig gevallen door mannen in hele strakke broeken, in een onmogelijke houding, met een raar hoedje op en prikstokken. Ik leek op geen enkele manier op deze nichterige macho’s. En die beesten herkennen dat en waarderen dat ook. Ze lieten me welwillend passeren.
Vandaag passeerde ik veel van die weitjes. Maar, zoals het hoort. Zij aan de ene kant van het hek en ik aan de andere. De route tussen de beide etappeplaatsen is wonderschoon. Groen, boerenbedrijvig, veeldierig en weinig bebouwing. Na een uur lopen bergop kon ik nog één keer een blik op de Oceaan werpen. Bij km-paal 187,264 scheidden onze wegen. Ik zou vandaag bij km-paal 160,586 eindigen. Met de tong op m’n schoenen en met nog twee van deze stukken in het vooruitzicht, zei het Spaanse meisje bij de receptie van mijn Albergue. Ze sprak vloeiend Nederlands waar ze 17 jaar had gewoond.
En 160 km is nog best ver maar de weemoed dringt zich al op. Ook deze tocht gaat eindigen. Maar eerst de komende twee dagen elke dag nog zo’n kleine duizend hoogtemeters -op en neer- bedwingen, overnachtingsplekken regelen in de drukte rond Hemelvaartsdag waar ook Spanjaarden een extra dagje vrij nemen en een deel van de Camino gaan lopen en ik moet vanaf 100 km vóór Santiago de Compostela minstens twee stempels per dag scoren. Want dan pas krijg je je oorkonde.
En ondertussen is Bouwien aan het werk, eet ze bij vrienden, overlegt ze met de schilder, instrueert ze de metselaar hoe het tussenmuurtje wél moet, ziet ze toe op de glazenier, bezoekt ze kleindochters op hun galafeest, BBQ-t ze bij onze Wintersportvereniging en..en..en..pfffff.
Wat heb ik het dan comfortabel met het enkel maar lopen van een Camino.
-
28 Mei 2019 - 19:43
Hilbrand :
Mooi om iedere dag een kleine update te lezen. Ik blijf er bijna voor op.
Ik vertelde vandaag aan een patiënt dat je de Camino liep.
Hij vroeg me wat en waar het was.
De volgende vraag was: waarom , heeft die man geen auto dan?
Mijn antwoord was hetzelfde als toen ik je vroeg: Omdat het kan!
Zal wel de Oldambster invloed zijn , denk ik.
Gaat mooi dat lopen. Rest is -
28 Mei 2019 - 20:01
Hans Heinhuis:
Je beschrijft heel aanschouwelijk wat je elke dag weer beleeft, wanneer je een volgende keer in een zoveelste bevlieging weer van plan bent via een andere route weer deze reis aan te vangen, is het wellicht een idee om jouw belevenissen aan een krant of een blad aan te bieden, toch een leuke zakcent.
Voor morgen een goede reis.
Groetjes -
29 Mei 2019 - 04:20
Bouwien:
Mooi is het daar en dan al die koeien!! Maar daar kun jij wel mee praten, toch?
Wat fijn dat Santiago al bijna “ in zicht “ is! Al is het nog wel 160 km!
Met al mijn activiteiten hier, wil ik toch niet ruilen, al noem jij het zelf comfortabel!!
Ik heb deze week ook nog een BHV cursus en een “stageloper”: Jan.
En op Hemelvaartsdag ga ik een tuintje aanleggen bij Daniëlle en Tom ( planten enz. al gekocht ) en eet ik ‘s avonds bij Ineke en Erwin. Allemaal leuke dingen: oh ja: Lola en de kippen moeten ook nog aandacht krijgen en Herma komt vrijdag bij ons poetsen :-). De tuin ziet er goed uit, na al dat water van gisteren, maar dat gaat ook niet altijd vanzelf! Ja, volgens mij kun je toch beter “gewoon” lopen :-))
Ik wens je weer een fijne, pittige dag! Kus!! -
29 Mei 2019 - 05:40
Bouwien:
Oh ja, weer mooie foto's. geen koeien? Willen die Spaanse koeien niet op de foto?
Kun je wat foto's via WatsApp naar mij sturen? kan ik weer iets op FB zetten.
Zoals Hans zegt:
Een goede reis!! -
29 Mei 2019 - 19:18
Marion Vogel:
Heel leuk met die koeien... -
30 Mei 2019 - 08:07
Ineke:
Ach ja, die weemoed... herkenbaar.... Loopze!! -
30 Mei 2019 - 13:59
Ap 0653355954 Folgerts:
FOUT. De Spanjaarden doen niet aan deze Hemelvaart. Zij gedenken Maria Hemelvaart - Maria ten Hemelopneming - op 15 augustus. Ze zijn dan vrij en nemen de vrijdag er vaak bij.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
