Heel wat kilo’s kwijt vandaag

Santiago de Compostela.

Elk van de dagen dat je tijdens de 4-daagse de Wedren in Nijmegen nadert, is een feestelijke intocht. Tuurlijk, vrijdag de meest indrukwekkende maar de eerdere 3 dagen mogen er qua binnenkomst inmiddels ook zijn. Nog afgezien van wat er onderweg allemaal aan enthousiasme en waardering over je heen wordt gedrapeerd. Ik zie op de eerste dag, de (dins)dag van Elst al mensen met gladiolen.

Ik geeft het toe. Ik had vanmorgen de neiging me 5 km de route op te laten taxiën, vriend rugzak achterop te mikken en nog een keer de aankomst in SdC te doen. Net als gisteren. Niemand die het door heeft en jij ervaart nog een keer dat onbeschrijfelijke gevoel van de aankomst.

Is niet zo natuurlijk. Zo’n aankomst met bijbehorend gevoel en emotie is eenmalig. Uniek. En wil je dat nog een keer? Moet ik dat echt uitleggen? En daarom komt die volgende Camino er ook. Maak dan de 200 gebuste kilometers van deze compleet en koppel daaraan de Inglese vast. Bouwien weet nog niet dat zij dan in Santiago op het grote plein is om mij binnen te gladiolen. Als ik thuis ben, is dat het eerste wat ik haar vertel.

Heb vandaag voor het eerst het gevoel dat ik heel wat kilo’s kwijt ben geraakt. Leverde mijn rugzak met het grootste deel van de inhoud in bij transportbedrijf Soetens. Die levert het pakketje volgende week keurig bij me thuis af. Of er verder ook nog wat kilo’s op de Del Norte zijn gesneuveld? Ik ben er nog niet zo zeker van.

M’n Compostela vanmorgen opgehaald, koffie gedronken in de Huiskamer der lage landen. Dat is een soort Olympisch Holland House maar dan zonder crowd surfing en Humberto Tan. Wel zo rustig. Ondanks dat de kerk ‘under construction’ is, konden we toch binnen, Jacobus een schouderklopje geven en kaarsjes aansteken voor twee pechvogels uit Doorn.

De dag leek me niet compleet zonder een eenvoudige doch voedzame lunch in de plaatselijke 5-sterren Parador. Iets boven mijn stand maar aan luxe kan ik heel gauw wennen. Wel veel oefenen natuurlijk. Tref daar de twee Amerikanen Katherine en John. Ik had ze onderweg al een keer verteld over de 10 gratis Pelgrimsmaaltijden die -tegenwoordig- door het pelgrimsbureau ad random worden toegekend aan wandelaars die hun Compostela komen ophalen. En wat denk je? Ja hoor, daar zitten ze, met nog 8 smikkelaars. En ik moet mijn lunch gewoon betalen. Maar als je al zo’n pech hebt met die fake President mag je ook wel een keer geluk hebben.

Ik kijk alweer vooruit. Naar volgende week en verder. Ga met Bouwien een lang weekend in Oost Nederland fietsen, ontspannen en wandelen. Wandelen? Echt? Ga weer bij Fit4all sporten, in het Panbos bij het Fitteam, het Utrechts Jazz Orkest kan weer op me rekenen net als Big Band VSOP (very special old people). En natuurlijk de House Coming Party met voorlees momenten. Degenen die zich al hebben gemeld, krijgen nog een mailtje. En heb je geen flauw idee waarover dit gaat, kijk dan nog even bij: Ken het zijn dat ik u kan? 23 mei.