Holy app.

Arzua - Pedrouzo 22 km

Vanmorgen bij mijn vertrek was het droog. Ik had dat al even gecheckt. Maar de app zei dat het regende. Dus had ik in Arzua op de route een plastic soep van poncho’s, regenpakken en vuilniszakken voor mij lopen. Veelkleurig, net als echte soep. Als je wilt weten wat voor weer het is, steek je je hoofd uit het venster. Wordt het blauw dan is het koud, wordt het nat dan regent het, gaat het heftig heen en weer dan waait het stevig en wordt het wit dan sneeuwt het. Makkelijk zat. Maar veel mensen hebben meer vertrouwen in de app dan in hun hoofd. In de loop van de ochtend ging het miezerig regenen. Maar dat was later. Alles op z’n tijd.

Ik ben al twee keer eerder te voet in Arzua gestart ( Camino Frances en Camino Primitivo) maar nog nooit op de officiële route. Ik liep de laatste 38 km naar Santiago beide keren in één keer. Begon als het nog donker was op de provinciale weg. Het Camino-pad is dan veel te link. Na een uurtje of twee als het licht werd, zocht ik de echte route op. Ik splits de route nu wel en hoefde daarom vanmorgen niet voor dag en dauw op. (Je wordt ouder pappa, geef het maar toe, je wilt er alles aan doen maar weet niet hoe...etc)

Inmiddels is de bemanning van 5 samenkomende Camino’s op de route te vinden. Tel daarbij de busladingen, letterlijk, wandelaars die vanaf Saria lopen (=100 km) en een uurtje helemaal alleen lopen is er niet meer bij. Op de route die ik de afgelopen weken liep, kon je gemakkelijk een dagdeel of langer geen loper bij je in buurt hebben.

Morgen gladiolen we ons zelf Santiago binnen. Met gemengde gevoelens. De routine, zeg maar gerust dril, van de afgelopen weken komt tot stilstand. Het hoeft niet meer. Blij dat je er bent. Blij dat je naar huis kunt. En ook met een knagend gevoel van heimwee. Omdat het wel inspannend was maar ook onbezorgd in zekere zin. Uit ervaring weet ik dat de blijdschap om weer thuis te zijn het altijd wint. Glansrijk. Al kan het even duren.