De laatste. Beloofd. Toch?
Door: @p
06 Juni 2019 | Spanje, Santiago de Compostella
Santiago de Compostela.
Caminovrienden. Je maakt ze gemakkelijk. Achtergronden vallen weg. Status is onbelangrijk. Je loopt de Camino en dat bindt al genoeg. Tuurlijk, vroeger en later komen wel eens aan de orde maar de mainstream is je gemeenschappelijke ervaring op die prachtige, ontwapenende, vermaledijde Camino.
Vanmorgen nog even met zo’n nestje Nederlanders koffie gedronken, de laatste bekenden zien binnenkomen en herinneringen opgehaald. Je bent immers al wel weer zo’n drie weken onderweg, al lijkt het veel langer.
Behalve de gezamenlijke koffie in de Huiskamer NL had ik een solo-dag gepland. Ontbijt in een Spaans dingetje waar vrijwel alleen locale bezoekers komen. Vinden we leuk, hè. ‘Zal ik je es wat zeggen? Je komt er geen toerist tegen. Zo leuk, echt hoor, ik zal je het adres geven en ...bla....bla.... ‘
Cathedraal Museum bezocht. Heel internationaal gepresenteerd: 90% in het Spaans. Gracias. En in m’n eentje geluncht. En lekker.
En toen zag ik ze binnen komen. Ze gingen aan het tafeltje achter mij zitten. Rond lunchtijd ga je voor een kop koffie niet aan een ingedekte tafel zitten. Zij wel. Hollanders dus.
’We nemen koffie en een broodje kaas’, besloot hij.
Komt de ober met de open geslagen kaart:’ Lunch? si?’
Hij: ‘We want pan con Käse’. Hollanders die hun talen niet spreken? Drie talen in één zin. Een Timmermansje, zeg maar.
De bestelling gaat niet door. Ze kunnen koffie krijgen en graag daarna ruimte maken. Boos. Onverstaanbaar gemonkel.
En als hij daarna terugkomt van het toilet begint zij z’n kleren te schikken. Echt gezien hoor. Overhemd rechttrekken, sjaal beter om, jas fatsoeneren en ik meende te zien dat ze ook naar z’n gulp keek. Maar dat weet ik niet echt zeker.
Als je alleen eet en loopt, zie je meer van de omgeving en pik je veel meer van dit soort tafereeltjes op. Vind ik leuk en leerzaam.
Maakt het leven leuk.
Ik las ooit: als je wilt dat ze op je begrafenis zeggen dat je een mooi leven hebt gehad, moet je wel zelf op tijd zorgen dat dat dan ook zo is. In mijn geval valt het lopen van een Camino in die categorie. Overmorgen thuis! Dat......valt, met stip, in die categorie.
Caminovrienden. Je maakt ze gemakkelijk. Achtergronden vallen weg. Status is onbelangrijk. Je loopt de Camino en dat bindt al genoeg. Tuurlijk, vroeger en later komen wel eens aan de orde maar de mainstream is je gemeenschappelijke ervaring op die prachtige, ontwapenende, vermaledijde Camino.
Vanmorgen nog even met zo’n nestje Nederlanders koffie gedronken, de laatste bekenden zien binnenkomen en herinneringen opgehaald. Je bent immers al wel weer zo’n drie weken onderweg, al lijkt het veel langer.
Behalve de gezamenlijke koffie in de Huiskamer NL had ik een solo-dag gepland. Ontbijt in een Spaans dingetje waar vrijwel alleen locale bezoekers komen. Vinden we leuk, hè. ‘Zal ik je es wat zeggen? Je komt er geen toerist tegen. Zo leuk, echt hoor, ik zal je het adres geven en ...bla....bla.... ‘
Cathedraal Museum bezocht. Heel internationaal gepresenteerd: 90% in het Spaans. Gracias. En in m’n eentje geluncht. En lekker.
En toen zag ik ze binnen komen. Ze gingen aan het tafeltje achter mij zitten. Rond lunchtijd ga je voor een kop koffie niet aan een ingedekte tafel zitten. Zij wel. Hollanders dus.
’We nemen koffie en een broodje kaas’, besloot hij.
Komt de ober met de open geslagen kaart:’ Lunch? si?’
Hij: ‘We want pan con Käse’. Hollanders die hun talen niet spreken? Drie talen in één zin. Een Timmermansje, zeg maar.
De bestelling gaat niet door. Ze kunnen koffie krijgen en graag daarna ruimte maken. Boos. Onverstaanbaar gemonkel.
En als hij daarna terugkomt van het toilet begint zij z’n kleren te schikken. Echt gezien hoor. Overhemd rechttrekken, sjaal beter om, jas fatsoeneren en ik meende te zien dat ze ook naar z’n gulp keek. Maar dat weet ik niet echt zeker.
Als je alleen eet en loopt, zie je meer van de omgeving en pik je veel meer van dit soort tafereeltjes op. Vind ik leuk en leerzaam.
Maakt het leven leuk.
Ik las ooit: als je wilt dat ze op je begrafenis zeggen dat je een mooi leven hebt gehad, moet je wel zelf op tijd zorgen dat dat dan ook zo is. In mijn geval valt het lopen van een Camino in die categorie. Overmorgen thuis! Dat......valt, met stip, in die categorie.
-
06 Juni 2019 - 15:03
Bouwien:
Een leuk dagje ervan gemaakt dus! De laatste in Santiago!
In je uppie, maar niet alleen:-)
Op z’n tijd eten, drinken en lekker allemaal! Dat weet ik! Oei, die kilo’s zitten er snel weer aan of was je niets kwijt! Ja, je stok, maar die telt niet mee, haha!
Jammer van de regen, waarschijnlijk weinig last van gehad onder de plu en in de eetgelegenheden! Die zijn er genoeg!!!
Morgen per bus naar Porto! Ik hoorde van de week iemand roepen: oh daar moet hij een paar
dagen blijven, zo’n mooie stad! Ik weet niet meer wie! Zij of hij had waarschijnlijk geen benul dat ik je ook wel weer thuis wil hebben! Ik weet niet eens meer of ik heb gereageerd, misschien wel!
Nog 2 dagen, echt aftellen! Geniet van Porto: “ zo’n mooie stad”.!!! :-)
Tot zaterdag, een goeie terugreis!
Anouk en Merij zijn al terug, nu jij nog! Kus en liefs van mij!
-
06 Juni 2019 - 17:33
Nienke:
beste Al.
je laatste avond in Spanje. je zult t nog missen.
ik zal je mooieverhalen zeker missen.
k wens je heel goeie reis en happy landing in de armen van Bouwien
groet.
Nienke
-
07 Juni 2019 - 07:11
Ineke:
De laatste?!
Ja, die mensen bestaan ;-) Ik zie het voor me!
Hele goede terugreis! -
07 Juni 2019 - 07:20
Marion Vogel:
Ap, weer veel humor, bedankt en wens je een mooie terugreis! -
08 Juni 2019 - 08:49
Ruurdt Flesseman:
Ap, Al weer op een hopelijk goede terugreis. Ik heb genoten van je inspirerende verhalen. De 23e hebben (helaas) gasten dus we zullen je mondelinge toelichting moeten missen, maar dat komt een andere keer vast wel goed ! -
20 September 2021 - 08:09
@p:
test
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
