Nou, dat begon alweer lekker vanmorgen

Een man alleen in Porto krijgt krijgt eigenlijk best veel aandacht, merkte ik tijdens mijn middagje stadten. Van glimlachende vrouwen die een stukje met je mee oplopen en ook eigenlijk wel van smachtende mannen die op de stoep zitten naast een slapende hond.Tuurlijk, ze hebben dan zo’n leeg plastic bekertje in de hand de ze naar je toe steken. Maar ze pikken jou er wel uit. Dat hóéven ze niet te doen. Er lopen genoeg anderen.Toch een soort compliment.

Af en toe mik ik iets in zo’n bekertje behalve als ze op hun mobieltje zitten te kijken met de nieuwste Iphone oortjes in. Ik wilde dat ik dit laatste zelf had bedacht.

Mijn zesde voet Camino is begonnen. Het moeilijkste stuk heb ik gehad. Afscheid moeten nemen van Bouwien. Vanmorgen vroeg in het pikkedonker voor het uitgestorven Jaarbeursgebouw op een totaal verlaten Croeselaan. Voor zulke intieme momenten kiezen we wel altijd een echt romantische ambiance. Maar we hebben ervaring opgedaan de laatste tien jaar en ze houdt nu eenmaal niet van wandelen. Ieder z’n eigen ding en ieder z’n eigen weg. Voor veertien dagen, maar toch. Na een laatste zwaai van mij en een claxonstoot van haar maken we beide rechtsomkeert en verdwijnen in de nacht. Rotgevoel.

Mijn vlucht ging om 06.15 uur en ik werd werd zo rond 04.00 uur op Schiphol verwacht. De bijbehorende reistijd - 03.15 uur uit Utrecht - het autoritje vanuit Wijk daar naar toe en de tijd nodig om ‘reisefertig’ te worden, deed ons besluiten niet meer eerst te gaan slapen. En zo liet ik me door B. tegen elven naar Utrecht taxiën. Kon zij daarna nog even onder de wol.

Schiphol leeft. Ook ‘s nachts. Altijd reuring. Je hoeft je niet te vervelen en de tijd vliegt.

ik ook. Op tijd en vroeger in Porto dan gepland. En dan is het hier ook nog een uurtje vroeger. Heb je nog iets aan je dag. Al met al liep de heenreis van een leien dakje. Plekje rechts voorin het vliegtuig met oog op de koffiekar, extra beenruimte en als eerste bij aankomst de pijp uit. Prima vlekkeloos reisje al met al. Maar dat had je uit de kop van m’n verhaaltje zelf vast ook al wel begrepen.

Vandaag 25k voor de boeg over een vlakke etappe. Hotel in Vila do Conde al geboekt. Graadje of vijftien en na kwart over acht geen regen meer. Wordt een topdag.

Het kind waardoor ik gisterenavond m’n stukkie niet kan maken, is inmiddels alweer bezig….een uurtje….of anderhalf…. of iets meer…..!