Ere wie ere toekomt.
Door: @p
26 Mei 2019 | Spanje, Tapia de Casariego
Navia - Tapia de Casariego 24 km.
Van de rechterheup moest ik hem vandaag wat sparen. Kon ik regelen. Was beter. Vond ik zelf ook wel. Dat steile dalen op rotsige weggetjes en stijgen op gruizige paden, is niet zo aan hem besteed. Dan heb ik goed nieuws voor hem. Na morgen gaan we landinwaarts. De Oceaan achter ons latend en de zon recht op de kop. Het boekje zegt: ‘....in de landelijke omgeving ver van de beschaving en op uitzichtrijke wegen in het bergachtige binnenland is het makkelijk om afscheid van de zee te nemen.
Anders gezegd: het is er uitgestorven en je ziet er dus geen mens, er zijn geen of weinig voorzieningen, je moet behoorlijk omhoog en je hebt dus wel wat anders aan je hoofd dan de zee.
Maar vandaag was de N-634 onze vriend. Het is naast z’n locale functie eigenlijk ook de Camino voor fietsers. De wandel Camino slingert beurtelings links en rechts van deze provinciale weg. Niet druk, want zondag, veel fietsers en enkele dagjes wandelaars. De Duitser die ik ‘s ochtends bij het ontbijt trof, haalde mij na een uurtje in. Bergafwaarts. Hij fietst ( z’n eigen) zo’n 65 á 70 km per dag. En dat is behoorlijk wat want het is hier geen Flevopolder.
Het stijgen en dalen voor lopers op zo’n provinciale weg gaat wat geleidelijker dan via de bospaden. Je maakt wel je kilometers maar iets comfortabeler. Rechts hoor en zie ik af en toe nog steeds de Atlantische Oceaan. Links steken de Sierra de Troncedo en de Sierra de Ranón venijnig de kop op. Gedurende de laatste dagen kruis ik voortdurend een spoorlijntje. Het ligt er voor de dieseltrein die af en toe van Gijon naar Ferrol rijdt. In Ferrol begint ook de korte Camino Inglese. Drie keer raden wie de 175 ‘verloren’ kilometers van Santander tot Gijon inhaalt en dan met dat treintje naar Ferrol gaat om de Inglese er aan vast te koppelen. Onder de goede inzenders worden drie luchtbed vullingen verloot.
Als je hier op een terras terecht komt, gebeurt mij altijd op mijn eindbestemming kan er niks tegen doen, komt de uitbater met hapjes langs. Vandaag in Tapia de Casariego was dat een bakje met een soort witte bonen in tomatensaus. Qua kleur. Want de saus is heet?! Hij brengt ook satéstokjes met olijven en ansjovis. Soms stukjes stokbrood met een plakje chorizo. Ik wed dat als je de hele middag blijft zitten, je ‘s avonds niet meer hoeft te eten.
Ik hou steeds meer van Spanje. Oneindig mooi landschap. Heel veel ook wel aardige mensen en bijzonder eten. En het komt natuurlijk ook door de koning, denk je niet? Die hebben we toch altijd geëerd? Weet je dat niet meer!
De Ko-hó-hó-hó-ning van.......nou dan.
Morgen een korte -14k- etappe naar Ribadeo. Middagje ontspannen. De kilometers die ik te weinig loop, sjoemel ik er op de een of andere manier verderop wel weer bij. Kun je best aan mij overlaten.
Van de rechterheup moest ik hem vandaag wat sparen. Kon ik regelen. Was beter. Vond ik zelf ook wel. Dat steile dalen op rotsige weggetjes en stijgen op gruizige paden, is niet zo aan hem besteed. Dan heb ik goed nieuws voor hem. Na morgen gaan we landinwaarts. De Oceaan achter ons latend en de zon recht op de kop. Het boekje zegt: ‘....in de landelijke omgeving ver van de beschaving en op uitzichtrijke wegen in het bergachtige binnenland is het makkelijk om afscheid van de zee te nemen.
Anders gezegd: het is er uitgestorven en je ziet er dus geen mens, er zijn geen of weinig voorzieningen, je moet behoorlijk omhoog en je hebt dus wel wat anders aan je hoofd dan de zee.
Maar vandaag was de N-634 onze vriend. Het is naast z’n locale functie eigenlijk ook de Camino voor fietsers. De wandel Camino slingert beurtelings links en rechts van deze provinciale weg. Niet druk, want zondag, veel fietsers en enkele dagjes wandelaars. De Duitser die ik ‘s ochtends bij het ontbijt trof, haalde mij na een uurtje in. Bergafwaarts. Hij fietst ( z’n eigen) zo’n 65 á 70 km per dag. En dat is behoorlijk wat want het is hier geen Flevopolder.
Het stijgen en dalen voor lopers op zo’n provinciale weg gaat wat geleidelijker dan via de bospaden. Je maakt wel je kilometers maar iets comfortabeler. Rechts hoor en zie ik af en toe nog steeds de Atlantische Oceaan. Links steken de Sierra de Troncedo en de Sierra de Ranón venijnig de kop op. Gedurende de laatste dagen kruis ik voortdurend een spoorlijntje. Het ligt er voor de dieseltrein die af en toe van Gijon naar Ferrol rijdt. In Ferrol begint ook de korte Camino Inglese. Drie keer raden wie de 175 ‘verloren’ kilometers van Santander tot Gijon inhaalt en dan met dat treintje naar Ferrol gaat om de Inglese er aan vast te koppelen. Onder de goede inzenders worden drie luchtbed vullingen verloot.
Als je hier op een terras terecht komt, gebeurt mij altijd op mijn eindbestemming kan er niks tegen doen, komt de uitbater met hapjes langs. Vandaag in Tapia de Casariego was dat een bakje met een soort witte bonen in tomatensaus. Qua kleur. Want de saus is heet?! Hij brengt ook satéstokjes met olijven en ansjovis. Soms stukjes stokbrood met een plakje chorizo. Ik wed dat als je de hele middag blijft zitten, je ‘s avonds niet meer hoeft te eten.
Ik hou steeds meer van Spanje. Oneindig mooi landschap. Heel veel ook wel aardige mensen en bijzonder eten. En het komt natuurlijk ook door de koning, denk je niet? Die hebben we toch altijd geëerd? Weet je dat niet meer!
De Ko-hó-hó-hó-ning van.......nou dan.
Morgen een korte -14k- etappe naar Ribadeo. Middagje ontspannen. De kilometers die ik te weinig loop, sjoemel ik er op de een of andere manier verderop wel weer bij. Kun je best aan mij overlaten.
-
26 Mei 2019 - 15:19
Hans Heinhuis:
Je maakt wel schitterende tochten, en vandaag was het ook weer een groot feest, een aardige uitbater tref je, die met heerlijke hapjes langs komt. Als ik teveel geld zou hebben, dan lijkt mij een tweede huis ergens in Spanje best aanlokkelijk.
Weer dank voor het mooie verhaal vandaag.
Groetjes. -
26 Mei 2019 - 17:36
Kees & Jeanet:
Is het wandelen ook iets voor de WVMN? Vandaag was het voor de leden vd wvmn weer wandelen of mtb-en en aansluitend bbq-en met toe pindarotsjes. Ook leuk en lekker hoor, Bouwien zat ook te genieten. Natuurlijk ook over jou geroddeld, vraag maar aan Bouwien.
Jij morgen een gemakkelijke dag, is je ook gegund hoor en die heup van je wil dat vast ook wel. Daaag -
26 Mei 2019 - 17:56
Bouwien:
En we hebben geroddeld!! Nee hoor, iedereen die ik heb gesproken vindt het zo knap wat je doet. Ook zijn er mensen die er nog nooit over hebben gehoord?
Dat kan en dan moet je een paar keer herhalen waar je loopt en waarom en waarheen!
Weer een mooi verhaal! Heel veel mensen lezen wel maar reageren niet! Zeggen dan: doe je Ap de groeten? Zeg ik: dat kun jezelf ook doen, vindt Ap wel leuk! Reactie: Oh ja!
Ik denk dat Ap die kilometers nog een keer inhaalt, maar dit had ik al gezegd!
En die kilo’s kwijtraken zal moeilijk gaan met al die lekkere Spaanse hapjes! Haha!
Morgen dus een eitje! Kun je later vertrekken en van het stadje/ dorpje en hapjes genieten!
Tot morgen dan maar weer, liefs Bouwien -
26 Mei 2019 - 19:12
Frans En Jenny:
Ha Ap, het is fijn om zo 's avonds jouw verslag te lezen. Ja, de lekkere Spaanse tapa's ! Wij reisden zo'n 370 km geriefelijk over de rustige Spaanse autowegen naar Valencia. Dat wordt paella eten! Lekker rustig aan morgen, sterkte met je heup! -
27 Mei 2019 - 04:36
Bouwien:
Ik had de foto’s nog niet gezien: mooi!
Wat is het voor boom? Ziet er bloemrijk uit! En dat spoorlijntje: geinig.
Wanneer doe je deze tocht? Kan ik me alvast voorbereiden :-)
-
27 Mei 2019 - 08:37
Marion Vogel:
Leuk Ap en buen viaje! -
27 Mei 2019 - 16:06
Ineke:
14 km, lekker middagje vrij :-)
Hier begint de school/werkweek en Anouk vertrekt ook naar het Zuiden (Griekenland).
Wandelze, je bent er al bijna! -
28 Mei 2019 - 15:07
Erwin:
Handig zo een dieseltrein; hier rijden vandaag helemaal geen treinen vandaag. Kom je nog eens ergens, waar zouden we zijn zonder de trein
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
