Geloof, hoop en ietsisme.
Door: @p
25 Mei 2019 | Spanje, Navia
Canero - Navia 29 km
Overmorgen passeer ik de grens van Asturië met Galicië. Ik steek daartoe de 600 meter lange Puente de los Santos over de Rio Eo
(hoe toepasselijk) over. Voor mij is het belangrijkste verschil dat je de Jacobsschelpen andersom moet ‘lezen’. Tot nu toe liep je de richting van het dikke eind, in Galicië wijzen de ríbbels je de goede richting. Waarom dat nooit gelijkgetrokken is?
Hey, this is Spain!
In Galicië doen ze niet aan bijgeloof. Ze zeggen: ‘ik geloof niet in heksen, maar ze bestaan wel’. Als je op pelgrimstocht gaat met een paspoort van het Nederlands Genootschap van Sint Jacob kom je er niet zo gemakkelijk af. Ik geloof niet in God maar hij bestaat wel. Je moet de tocht maken vanuit een christelijk bewustzijn of tenminste daarnaar op zoek zijn. Bij mij wringt het daar. Het Christelijk bewustzijn werkt nog niet echt mee. Op zoek dan misschien? Naar hoop. Ja. Dat wel.
Ik hoop echt dat wanneer ik door toedoen van een suïcidale piloot jammerlijk de dood vind op een onhergzame helling in Frankrijk - is gebeurd, hè - dat ik boven bij de poort wordt ontvangen door een kekke gastvrouw:
‘Dat was schrikken, hè? Ja wij wisten natuurlijk wel dat dit ging gebeuren maar jij niet, hè. Weet je waarom, we hebben je hier nodig. Jij bent toch heel goed in ICT?’
-‘Ik ben helemaal niet goed in ICT. Ik was eigenlijk nergens héél erg goed in. Kon een paar dingen heel aardig, maar heel erg goed?
‘Nou hier staat het wel in het grote boek. Maar ‘t is een uitdraai, dus daar kan het wel mis zijn gegaan. Dus geen ICT dan?
Nou volgende keer beter’.
- ‘Volgende keer? Komt er nog een keer dan?
‘O, ja hoor, je gaat nog een keer of wat terug, hou je mail maar in gaten, hoewel....ken jij eigenlijk iemand die heel goed in ICT is?’
Zoiets dus. Dat het na dit ondermaanse bestaan niet is afgelopen. Dat je mekaar daar uiteindelijk allemaal weer ziet. In alle rust. Ook de mensen die er nu al zijn. Dat je ze kunt vertellen hoe het je is vergaan nadat ze overgingen.
Dat er zoiets is. Ietsisme.
Overmorgen passeer ik de grens van Asturië met Galicië. Ik steek daartoe de 600 meter lange Puente de los Santos over de Rio Eo
(hoe toepasselijk) over. Voor mij is het belangrijkste verschil dat je de Jacobsschelpen andersom moet ‘lezen’. Tot nu toe liep je de richting van het dikke eind, in Galicië wijzen de ríbbels je de goede richting. Waarom dat nooit gelijkgetrokken is?
Hey, this is Spain!
In Galicië doen ze niet aan bijgeloof. Ze zeggen: ‘ik geloof niet in heksen, maar ze bestaan wel’. Als je op pelgrimstocht gaat met een paspoort van het Nederlands Genootschap van Sint Jacob kom je er niet zo gemakkelijk af. Ik geloof niet in God maar hij bestaat wel. Je moet de tocht maken vanuit een christelijk bewustzijn of tenminste daarnaar op zoek zijn. Bij mij wringt het daar. Het Christelijk bewustzijn werkt nog niet echt mee. Op zoek dan misschien? Naar hoop. Ja. Dat wel.
Ik hoop echt dat wanneer ik door toedoen van een suïcidale piloot jammerlijk de dood vind op een onhergzame helling in Frankrijk - is gebeurd, hè - dat ik boven bij de poort wordt ontvangen door een kekke gastvrouw:
‘Dat was schrikken, hè? Ja wij wisten natuurlijk wel dat dit ging gebeuren maar jij niet, hè. Weet je waarom, we hebben je hier nodig. Jij bent toch heel goed in ICT?’
-‘Ik ben helemaal niet goed in ICT. Ik was eigenlijk nergens héél erg goed in. Kon een paar dingen heel aardig, maar heel erg goed?
‘Nou hier staat het wel in het grote boek. Maar ‘t is een uitdraai, dus daar kan het wel mis zijn gegaan. Dus geen ICT dan?
Nou volgende keer beter’.
- ‘Volgende keer? Komt er nog een keer dan?
‘O, ja hoor, je gaat nog een keer of wat terug, hou je mail maar in gaten, hoewel....ken jij eigenlijk iemand die heel goed in ICT is?’
Zoiets dus. Dat het na dit ondermaanse bestaan niet is afgelopen. Dat je mekaar daar uiteindelijk allemaal weer ziet. In alle rust. Ook de mensen die er nu al zijn. Dat je ze kunt vertellen hoe het je is vergaan nadat ze overgingen.
Dat er zoiets is. Ietsisme.
-
25 Mei 2019 - 20:03
Bouwien :
Oeps, moest ik wel even een paar keer lezen. Was het zwaar vandaag of kom je gewoon tijdens het lopen op zulke gedachten?
Knap trouwens om zoiets logisch ( haha) te vertellen!
Ja, die piloot herinner ik me heel goed! Het zal toch niet.....!
Nee, zoiets gebeurt maar 1 x. Toch?
Die Jakobsschelpen andersom: daar werd op FB een vraag over gesteld door iemand. Nu weet ik hoe het zit. Misschien kan ik dit nog terugzoeken en uitleggen hoe het zit met die schelpen.
Dus morgen weer een pont of is er een brug voor de verandering?
Nog steeds mooi weer? Heerlijk toch! En mooie vergezichten?
Morgen weer een mooie dag, hoop ik voor je! Hier ook, de WVMN treft het wel met hun activiteiten.
Tot morgen, ietsje eerder, kan dat? Of heb je daar geen tijd voor:-)
Liefs van mij.
-
26 Mei 2019 - 04:03
Bouwien:
Ach, die poes. Zij/hij wist ook dat je kwam!
Net op, zelf koffie en koek gehaald en nog even weer liggen en luisteren naar Vroege vogels! Ben jij een vroege vogel vandaag?
Stapse weer vandaag; nog 10! Je bent qua lopen nu op de helft:-) -
26 Mei 2019 - 05:32
Erwin:
En zo geloven we dus allemaal! Mooi! Kom ik je in elk geval straks ook nog eens tegen!
-
26 Mei 2019 - 05:41
Ineke:
Alweer zo'n mooie baai. Goede overtocht vandaag!
Mooie tekst voor de zondagochtend ;-)
Wij gaan hier ook aan de wandel zo.
Wandelze!! Liefs Ineke -
26 Mei 2019 - 05:49
Ineke:
En wij kunnen hoor, de 23e! -
26 Mei 2019 - 06:02
Hans Heinhuis:
Nog even beste Ap en je bent toch in de Heer gekomen. Ik las eens van iemand, die maanden lang alleen door de bergen trok, en voordat hij op stap ging had hij een zakbijbeltje gekocht. Elke dag las hij een aantal hoofdstukken hieruit. Hij heette Johan, toen hij weer onder de mensen kwam, droeg hij een lange pij, had zijn haar en baard laten groeien, en stelde zich voor als Apostal Johannes, en at dagelijks voornamelijk sprinkhanen. In de weekenden ging hij op diverse markten het evangelie verkondigen. Of dit verhaal waar was, weet ik niet, maar ik vond het wel een geweldig verhaal. Uiteindelijk kwam hij toch vroeg te overlijden, doordat hij zwaar aan de drank was gekomen, en hij nauwelijks meer at.
Wanneer je weer terugkomt bij het orkest, dan zou het misschien best kunnen gebeuren, dat jij in de pauzes opeens ook gaat vertellen over wonderlijke gebeurtenissen in het verre verleden en over hoop en liefde en het hiernamaals, je weet nooit met welke gedachtenspinsels je, na deze lange wandeling, uiteindelijk thuis komt.
Ik wens je vandaag weer een geweldige dag toe.
Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
