Ik zorg zelf voor m’n rugzak vervoer.
Door: @p
30 Mei 2019 | Spanje, Vilalba
Abadin - Vilalba 20 km
Dat had ik wel even nodig. Een korte, redelijk vlakke, etappe met aankomst in een aantrekkelijke plaats. De laatste drie dagen waren door het vele stijgen op steile wegen zwaar en gelijktijdig wonderschoon. Met een hartslag in het rood en benen die aanvoelen als lood gaat er van die schoonheid wel een snippertje verloren, kan ik je zeggen.
Gisteren in Mondoñedo tijdens de koffiestop moest ik kiezen tussen de korte maar super steile originele Camino of de Complementario - een alternatief - 5 km langer. Wel een stuk sympathieker. Zoals velen, koos ook ik voor de langere versie. De temperatuur begint hier zo langzamerhand ook wel een dingetje te worden. De andere klim was 11 km. Bij slecht weer, neerslag en wind, wordt de korte route zelfs absoluut afgeraden. Het wordt onder die omstandigheden een soort mars van Echternach: drie stappen omhoog en twee terugglijden.
Nu is het op deze Camino del Norte niet druk. Zo kon ik gisteren zo’n drie uur bergop lopen, daarbij door maar een handjevol stappers te worden ingehaald. Zelf haal ik nauwelijks in. Niet uit principe maar - vrij naar Joling - ik heb er de conditie niet meer voor. Kan uren dieselen maar in een door mij haalbaar tempo.
Bij een verlaten boerderij vond ik een kraan om mijn water aan te vullen. Het boekje beloofde aan het einde van het dal waarin ik liep nog een flinke klim. Maar dat was het dan ook. Dan alleen nog licht bergafwaarts. Bergop werd ik ingehaald door een groep licht bepakte Fransen die werden bijgestaan door twee Spanjaarden in een service autootje. Staan op strategische plekken om de Franse wandelaars van eten en water te voorzien. Ik kreeg ook water van ze aangereikt. Aardig.
Ik geef het toe. Ik ben wel eens jaloers op die types. Zou mijn zware rugzak ook wel in een autootje van plek tot plaats willen laten vervoeren. Kan ook gemakkelijk hier want reclamebordjes op de route roepen je daartoe min of meer op. En nog een bekentenis: ik heb een foto gemaakt van zo’n bordje en niet alleen uit curiositeit. Je kunt nooit weten. En toch? Ik breng mijn rugzak naar de Praza do Obradoiro. Hèt grote plein voor de Cathedraal in Santiago de Compostela. Omdat ik Jacobus anders nooit meer recht in de ogen zou kunnen kijken.
Dat had ik wel even nodig. Een korte, redelijk vlakke, etappe met aankomst in een aantrekkelijke plaats. De laatste drie dagen waren door het vele stijgen op steile wegen zwaar en gelijktijdig wonderschoon. Met een hartslag in het rood en benen die aanvoelen als lood gaat er van die schoonheid wel een snippertje verloren, kan ik je zeggen.
Gisteren in Mondoñedo tijdens de koffiestop moest ik kiezen tussen de korte maar super steile originele Camino of de Complementario - een alternatief - 5 km langer. Wel een stuk sympathieker. Zoals velen, koos ook ik voor de langere versie. De temperatuur begint hier zo langzamerhand ook wel een dingetje te worden. De andere klim was 11 km. Bij slecht weer, neerslag en wind, wordt de korte route zelfs absoluut afgeraden. Het wordt onder die omstandigheden een soort mars van Echternach: drie stappen omhoog en twee terugglijden.
Nu is het op deze Camino del Norte niet druk. Zo kon ik gisteren zo’n drie uur bergop lopen, daarbij door maar een handjevol stappers te worden ingehaald. Zelf haal ik nauwelijks in. Niet uit principe maar - vrij naar Joling - ik heb er de conditie niet meer voor. Kan uren dieselen maar in een door mij haalbaar tempo.
Bij een verlaten boerderij vond ik een kraan om mijn water aan te vullen. Het boekje beloofde aan het einde van het dal waarin ik liep nog een flinke klim. Maar dat was het dan ook. Dan alleen nog licht bergafwaarts. Bergop werd ik ingehaald door een groep licht bepakte Fransen die werden bijgestaan door twee Spanjaarden in een service autootje. Staan op strategische plekken om de Franse wandelaars van eten en water te voorzien. Ik kreeg ook water van ze aangereikt. Aardig.
Ik geef het toe. Ik ben wel eens jaloers op die types. Zou mijn zware rugzak ook wel in een autootje van plek tot plaats willen laten vervoeren. Kan ook gemakkelijk hier want reclamebordjes op de route roepen je daartoe min of meer op. En nog een bekentenis: ik heb een foto gemaakt van zo’n bordje en niet alleen uit curiositeit. Je kunt nooit weten. En toch? Ik breng mijn rugzak naar de Praza do Obradoiro. Hèt grote plein voor de Cathedraal in Santiago de Compostela. Omdat ik Jacobus anders nooit meer recht in de ogen zou kunnen kijken.
-
30 Mei 2019 - 16:12
Hans Heinhuis:
Ik bewonder jouw principes, dat je zonder lift je doel wilt bereiken, daar je Jacobus recht in de ogen wilt blijven kijken. Nu is het natuurlijk wel zo, dat in de tijd van Jacobus het vervoer alleen bestond uit ezels. Ik ben er bijna zeker van, dat Jacobus ook gebruik zou hebben gemaakt van gemotoriseerd vervoer, wanneer hij nog het leven had. Mijn mening is natuurlijk ook maar een mening.
Groetjes -
30 Mei 2019 - 16:36
Nienke:
ha Ap.
goed hoor. last je niet inpakken door die taxi.s .
dat bewijst maar weer je sterke wilskracht.
chapeau.!!...zet m op...
groet. Nienke -
30 Mei 2019 - 18:37
Bouwien:
Kijk, het pijltje op het kleine kaartje rechtsboven stond gisteren niet goed! Vandaag wel weer!
Kijk maar! Waar een mens al niet op let!
Mooi stuk hoor deze laatste :-) km. Haha, je bent er bijna!
Ja, dat vervoer hadden we toen ook gelegenheid voor op de fiets! Overal liggen kaartjes in de hotels. Ik wilde dit heel graag en jij hebt je toen laten verleiden. Het gevolg was: de eerste keer de fietstassen niet in het hotel toen we aankwamen!
Jij was zo handig geweest om toch iets van gewone kleding in de tas te doen! Ik moest wachten tot half 9 ofzo! Toch nog een keer weer gedaan en deze keer ging het goed!
Jij hebt weer een leuke dag gehad? Met prachtig weer! Mooie blauwe lucht op de foto van de begraafplaats! Kan niet beter toch?
Mooie begraafplaats trouwens! Dat kunnen ze daar wel!
Ik tel af: nog 9 dagen!
Voor morgen weer een mooie etappe?
Liefs van mij!
-
30 Mei 2019 - 18:53
Giny:
Hoi Ap, ik heb je verslagen ook gevonden en gelezen. Geweldig hoor wat je allemaal meemaakt onderweg. ik ben een klein beetje jaloers. Groetjes, Giny. -
30 Mei 2019 - 19:17
Frans En Jenny:
Ha Ap, stoer hoor om je eigen zware rugzak te vervoeren. Een heftige tocht waar je mee bezig bent. Het schiet op en dan kun je Jacobus omarmen! Succes verder! -
31 Mei 2019 - 10:51
Erwin:
Goed te lezen dat het weer wat beter is geworden.
En het gaat natuurlijk om de reis, niet om de snelheid, of het aankomen. Jacobus vindt het vast prima; al heb ik wel eens gehoord dat hij een beetje loenst.
En mocht je Peter van Duynhoven treffen; doe hem de groeten,
Erwin
-
31 Mei 2019 - 12:06
Marcel:
Van het duo Theo&Thea is die laatste ook een camino-fan. Ze schreef er boeken over.
Vraag me niet hoe ik dat weet. Ok, vooruit dan. Het zal door de titel van 1 van die boeken komen:
de poncho must go on.
Jouw verhalen zijn drie dingen: hilarisch, meeslepend en ontroerend.
Ga zo door en ga vooral ook zo door.
-
01 Juni 2019 - 13:37
Ineke:
Die heb ik inderdaad, De poncho must go on :-) En Klimmen naar kruishoogte. Van Tosca Niterink. Die laatse gaat over de camino van Granada naar Santiago (1200 km....). Erg leuk!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
