Bowaf......bowaf.......!
Door: Ap
29 Mei 2015 | Portugal, Valença
Dag 4, Ponte de Lima - Valenca, + 37 = 115 km
Je kunt de honden die je op deze Camino treft globaal in drie categoriën indelen.
1) De lobbes die op de oprit ligt en die als 't ie merkt dat je langs loopt één ooglid optilt en qua blaffen niet verder komt dan een traag binnen 's monds: bowaf.........bowaf........bowaf, met een interval van minstens een seconde.
2) De honden die enthousiast kwispelend met je mee rennen langs het hek en je als het ware toeschreeuwen:'zullen we dollen, mag ik mee, zal ik je rugzak dragen?'
3) De honden die het hek ongeveer opvreten en jou ook als ze de omheining omver konden duwen en die mitrailleurisch blaffen met een interval van een nano-seconde met een akoestiek van ver achter uit de strot van het kreng.
Voor de laatste categorie ben ik bang en ik krijg er acuut kippenvel van dat zich van beneden naar boven langzaam doch consequent over mijn hele lijf beweegt tot m'n hoofdhuid.
Gewoon kippenvel kende ik al een paar dagen niet maar het goede nieuws is dat het vanmorgen, bij het achter me dicht trekken van de buitendeur van het hotel, fris was. Ik kreeg zelfs ietwat ingetogen rillingen. Het werd daarom een dag om in te lijsten. Nog steeds tegen de 30 graden maar met een heerlijke koele wind. Extra lekker omdat de route tot twee keer toe over een bult van zo'n 400 meter liep. Dat lijkt niet veel - wielrenners maken er hun schoenen niet eens voor vast- maar voor een stapper met 12 kilo op z'n rug tellen ze echt mee voor het bergklassement.
Dankzij de koele ochtend en de veelbelovende wind vloog ik als een Marco Pantani de berg op. De echte is al een hele tijd helemaal boven en komt maar niet tot een knappe afdaling. Ik wel. En dus besloot ik twee etappes aan elkaar te plussen en lig daarom nu al met m'n neus tegen de Spaanse grens aan. In 5 minuten ben ik morgenvroeg over de brug over Rio Minho tussen Valenca en Tui. Het is dan gelijk een uur later vanwege het tijdsverschil tussen beide landen. Daar kun je natuurlijk niet tegenop wandelen.
De route was een echte Camino-route. Kleine dorpjes, rustige wegen en vooral grinterige-, kiezelige-, boomstronkerige-, lemen paden. Vaak door de bossen met vooral veel schaduw en af en toe prachtige vergezichten. Genieten.
Mijn schoenen genoten al een tijdje niet en hadden in mijn voeten een paar supporters gevonden. Ik kocht de bergschoenen bij de ANWB. Te goedkoop. De heilige Jacobus straft dan meteen. Ze zijn wel mooi om naar te kijken en prima om er mee over asfalt wegen te lopen. Het liefst naar beneden. Op zo'n Caminotocht met gevarieerde paden geven ze echter net iets teveel ongevraagd de kiezel-, keien-, en rotspunt experience aan de voetzolen door. Ik zal geen nieuwe kopen want dan moet ik eerst op betere voet staan met mijn dragers. Bovendien ligt er een heleboel asfalt tussen Valenca en Santiago de Compostella dat nog ongeveer 120 km te gaan is. En dan nog naar de kust: + 90.
Mooi vooruitzicht.
Tot morgen, in Spanje, dan maar.
Je kunt de honden die je op deze Camino treft globaal in drie categoriën indelen.
1) De lobbes die op de oprit ligt en die als 't ie merkt dat je langs loopt één ooglid optilt en qua blaffen niet verder komt dan een traag binnen 's monds: bowaf.........bowaf........bowaf, met een interval van minstens een seconde.
2) De honden die enthousiast kwispelend met je mee rennen langs het hek en je als het ware toeschreeuwen:'zullen we dollen, mag ik mee, zal ik je rugzak dragen?'
3) De honden die het hek ongeveer opvreten en jou ook als ze de omheining omver konden duwen en die mitrailleurisch blaffen met een interval van een nano-seconde met een akoestiek van ver achter uit de strot van het kreng.
Voor de laatste categorie ben ik bang en ik krijg er acuut kippenvel van dat zich van beneden naar boven langzaam doch consequent over mijn hele lijf beweegt tot m'n hoofdhuid.
Gewoon kippenvel kende ik al een paar dagen niet maar het goede nieuws is dat het vanmorgen, bij het achter me dicht trekken van de buitendeur van het hotel, fris was. Ik kreeg zelfs ietwat ingetogen rillingen. Het werd daarom een dag om in te lijsten. Nog steeds tegen de 30 graden maar met een heerlijke koele wind. Extra lekker omdat de route tot twee keer toe over een bult van zo'n 400 meter liep. Dat lijkt niet veel - wielrenners maken er hun schoenen niet eens voor vast- maar voor een stapper met 12 kilo op z'n rug tellen ze echt mee voor het bergklassement.
Dankzij de koele ochtend en de veelbelovende wind vloog ik als een Marco Pantani de berg op. De echte is al een hele tijd helemaal boven en komt maar niet tot een knappe afdaling. Ik wel. En dus besloot ik twee etappes aan elkaar te plussen en lig daarom nu al met m'n neus tegen de Spaanse grens aan. In 5 minuten ben ik morgenvroeg over de brug over Rio Minho tussen Valenca en Tui. Het is dan gelijk een uur later vanwege het tijdsverschil tussen beide landen. Daar kun je natuurlijk niet tegenop wandelen.
De route was een echte Camino-route. Kleine dorpjes, rustige wegen en vooral grinterige-, kiezelige-, boomstronkerige-, lemen paden. Vaak door de bossen met vooral veel schaduw en af en toe prachtige vergezichten. Genieten.
Mijn schoenen genoten al een tijdje niet en hadden in mijn voeten een paar supporters gevonden. Ik kocht de bergschoenen bij de ANWB. Te goedkoop. De heilige Jacobus straft dan meteen. Ze zijn wel mooi om naar te kijken en prima om er mee over asfalt wegen te lopen. Het liefst naar beneden. Op zo'n Caminotocht met gevarieerde paden geven ze echter net iets teveel ongevraagd de kiezel-, keien-, en rotspunt experience aan de voetzolen door. Ik zal geen nieuwe kopen want dan moet ik eerst op betere voet staan met mijn dragers. Bovendien ligt er een heleboel asfalt tussen Valenca en Santiago de Compostella dat nog ongeveer 120 km te gaan is. En dan nog naar de kust: + 90.
Mooi vooruitzicht.
Tot morgen, in Spanje, dan maar.
-
29 Mei 2015 - 20:57
Bouwien:
ik ben de eerste? -
29 Mei 2015 - 21:21
Danielle:
Hond nummer twee lijkt wel op Nola! -
30 Mei 2015 - 08:23
Ina:
Ha ha Bouwien vandaag was jij wel de 1e. Ap, voor vandaag (zaterdag) op naar Spanje. Succes. -
30 Mei 2015 - 09:17
Marcel:
Nog 4 dagen naar Santiago en dan nog 3 om bij de kust te komen.
Nah, dat gaat soepel toch?
Als je thuis bent is het hier ook eindelijk lekker weer, zeggen ze.
Succes verder! -
30 Mei 2015 - 18:27
Ineke:
Haha, Danielle, dat wilde ik ook zeggen :-)
Ging goed dus gister, fijn! Ik loop een dag achter dus inmiddels zul je in Spanje zijn. Fijne avond! Ik ben in Groningen :-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
