Bom Caminho wordt Buen Camino vanmorgen

Dag 5, Valenca - Redondela, + 35 = 150 km

Met de zon en de toenemende wind droogt het als een speer op het Iberisch schiereiland. Dat merk ik als ik binnenkom en mijn was te drogen hang. M'n nieuwe, en inmiddels favoriete, Camino T-shirt is droog voor de laatste wasknijper er op gaat. Mijn onderbroek die ik twee etappes geleden aan de lijn heb laten hangen in Ponte do Lima moet inmiddels dan ook ook gort en gort droog zijn.

Ik ontdekte het gemis gisterenavond na de gebruikelijke rituelen: douchen, wasje doen, route nalezen en vooruitkijken, op een handdoek op m'n bed liggen uitrusten en zo meer. Daarna was ik wel weer aan een onderbroek toe. Ik heb er twee bij me. Één aan en één schone in de rugzak. Ik greep overtuigend mis.

Zonder meteen toe te willen geven dat ik het ding gewoon was vergeten, groef ik me in m'n rugzak. Niks. En nu? Overbroek aan en ongemakkelijk lopend naar de winkel. Naast het hotel een winkelcentrum dat voornamelijk bestond uit lege units en winkels met jaren-50 spullen.
Dames-en kinderzaken plenty. Kinderondergoed past me niet. En als je als volwassen vent toch kinderondergoed koopt, waar ook ter wereld, kom je automatisch op de FBI list: most wanted.
En een damesslip voorziet in onvoldoende mate in een links cq rechtsdragende zone. Ik weet dat uit ervaring tijdens onze fietstocht naar Rome. Maar daarover een andere keer meer.

Aan een geheel geen buitenlandse taal sprekende verkoopster uitleggen dat je een knappe herenonderbroek zoekt, gaat niet. Het duidelijk maken van dat voornemen door middel van gebaren ziet er echt gênant uit. Maar het werkt wel.

Uitiendelijk kocht ik verderop drie originele namaak Uomo onderbroeken voor € 5.- Toen ik toch aan grote uitgaven gewend was, kocht ik bij de plaatselijke Lidl gelijk maar 5 halve liters water voor € 0,12 per flesje. Je moet jezelf af en toe iets gunnen.

Ik heb een prachtige dag gehad. Schitterend landschap, steil maar te doen, zonnig met lekker briesje, voldoende waterpunten en de laatste twee uur alleen maar naar beneden.
Inmiddels heb ik een onderbed in een Private Hostal. Voor het meisje dat me hielp en wegwijs moest maken, heb ik wel een tip: volg eens een Teleac cursus Engels. En, o ja.....draag geen bloemetjes legging of val 15 kg af.

Ik zit in een smal, schaduwrijk straatje met allemaal Spanjaarden die ruzie met elkaar hebben. Maar ze proosten met elkaar, ze lachen af en toe en ze raken elkaar aan, dus dat zal dan wel niet. Ik heb inmiddels vriendschap gesloten met een fles Vino Verde en een plateau gevarieerde tapa's en ik denk: waar heb ik dit in Hemelsnaam allemaal aan te danken.