Denk aan jezelf, jongen......

Dag 6, Redondela - Pontevedra + 20 = 170

Tijdens de vorige Camino nam ik nog wel eens rustdag. Dat is me eigenlijk nooit zo goed bevallen. Vroeg wakker, wandelaars langs zien gaan die doorlopen en geen geduld om een stad eens rustig te gaan bekijken. Deze keer besloot ik af en toe rond de middag te stoppen en dan m'n extra rust te nemen. Deed ik naar Ponte de Lima vanwege de extreme hitte en vandaag wegens vermoeide benen en achterstallig onderhoud aan het lichaam.
Dat leg ik even uit.

Ik word ongeveer een half uur voor de zon op gaat wakker. Vraag me niet hoe dat kan. Geheimzinnige krachten of gewoon de biologische wekker. In Portugal was het dan zo rond een uur of vijf maar hier in Spanje is het dan 6 uur.
Ik was vast van plan vandaag twee etappes uit de routegids te koppelen. Eentje van 20 km naar Pontevedra en die van 21 km naar Caldas de Reis. Heb ik meer gedaan maar dan waren het wel vaak vlakke etappes. Ik had me nu in de hoogte profielen niet al te best verdiept, bleek al gauw. Er kwamen me twee knoerten van bulten al vroeg in de ochtend begroeten. Ik hoorde ze schamper lachen. Ze kennen onwillekeurig je voornemen. Na bijna twee uur, ik had nog niet ontbeten want dat gaat zo vroeg in een Albergue niet, was ik wel aan een broodje toe.

In Arcade was een bakker, of beter gezegd, twee baksters die de broden mooi op elkaar aan het leggen waren. Het was kwart voor acht en de winkel ging pas open om acht uur. En dat gaat'ie dan ook. Dan niet. Ga geen kwartje zitten wachten. Ik ga wel naar de volgende. De bakker bakt overal brood. Ja, dat zal wel maar niet op de route die ik vandaag liep. Tot Pontevedra geen dorp van enige betekenis gezien, al helemaal geen bakker en zelfs niet een bar of café waar ik even kon afhangen voor een kop koffie met iets.'t Was zondag en er zat sowieso geen nering op de route.

Water had ik genoeg bij me en zo kon het gebeuren dat ik vandaag zo'n 20 km liep op anderhalve liter water. Om 10.30 uur zat ik bij de Pontevredese stationsrestauratie, zondag is de rest pas open vanaf 12.00 uur, en genoot ik van twee bakken koffie en warme stokbroden met de lekkerste Spaanse ham die er die ochtend te krijgen was in de wijde omtrek.

Per watts Ap legde ik mijn situatie nog even voor aan Bouwien en die was vrij snel duidelijk: ga de stad bekijken jongen, denk aan jezelf. En dat deed ik. Ik bekeek de stad en dacht aan haar.

Ik begrijp dat John Brieley van dit stuk één etappe heeft gemaakt met Pontevedra als eindpunt. Met al die klimmetjes lang, kort, steil en vooral op de rem naar beneden, hebben je benen daarna wel een tip voor je: STOPPEN!

Veel leermomenten vandaag.