Croissants met suiker en stilte
Door: Ap
01 Juni 2015 | Spanje, Padrón
Dag 7, Pontevedra - Padron + 40 km = 210.
Bij elke Camino, in alle bescheidenheid mag ik daarvan nu spreken, ontmoet je mensen die langere tijd of misschien wel voor altijd in je geheugen blijven zitten.
Vorig jaar was dat net na Fromista de oude Fransman. Hij had ontstoken luchtwegen, Parkinson en suikerziekte. Hij werd, bleek mij later, per ambulance vervoerd naar het ziekenhuis en twee dagen opgenomen. Hij zette daarna zijn reis gewoon voort en begroette mij weer bij de Cruz de Ferro om z'n steentjes te dumpen. Hij haalde ondanks al z'n beperkingen de eindstreep in Santiago de Compostella. 'Dankzij Le Dieu', zoals hij me zei.
Vandaag was het een kleine tanige Zwitserse man (77). Ik hoorde het venijnige getik van zijn stokken al enige tijd achter me, het kwam steeds dichter bij. Het stond vast: hij ging me inhalen. Naast me hield hij de pas in en vroeg of ik Frans sprak. In een samenvoeging van oui en non, het moet zoiets als noui zijn geweest, ging hij over op Duits.
We belanden in een koetjes- en kalfjes gesprek. Hij meer dan ik want hij deed een stapje minder maar ik moest bergop toch een stapje meer produceren. We gingen er beiden dus op achteruit maar ik het meest, had ik het gevoel. Ik beduidde hem dat hij maar door moest trekken. Hij waardeerde het gebaar maar het was voor mij pure lijfsbehoud. We zien elkaar wel bij de koffie, riep t'ie vlak voor hij de turbo startte. Tot die bar bleef ik hem nog wel zo'n beetje in het vizier houden. Maar wel in mijn tempo. 'k Ben nog geen 77!.
Bij de koffie schoof ik bij hem aan. 'Ik ben vanaf 2003 Camino's gaan lopen toen ik genezen werd verklaard van kanker. 'k Heb er ook enkele gefietst. Ja, ik denk dat het helpt want ik voel me gezond'. Hij had alle Spaanse Caminio's gelopen en enkele meerdere keren. 'Deze loop ik om het verlies van mijn vrouw te verwerken. Ze stierf vorig jaar aan kanker'.
Die had ik niet zien aankomen.
Helpt het vroeg ik. 'Ik geloof het wel' zei hij en ik zag de tranen in z'n ogen. De stilte die toen viel, kon ook ik goed gebruiken. We aten zwijgend onze croissant met suiker op.
Er schoven wat mede Caminogangers de koffiebar binnen die hem en elkaar kenden en het gesprek ging al gauw over onderwerpen die zich comfortabel ver van ons gevoel bevonden.
Hij stond op en voor dat hij de Zwitserse bergpas er weer inzette, zei hij:' ik loop wel snel maar ik rust waar ik maar even kan. Goeie kans dat je vanavond eerder in de Albergue bent dan ik'.
Dat was niet zo, zag hem niet meer, maar ik zal hem nooit vergeten.
De route vandaag was een pareltje. Alles werkte mee. Het uitzicht, de paden, het weer en de wetenschap dat Santiago de Compostella in zicht is. Morgen loop ik de heilige stad binnen. En ik zal het maar meteen opbiechten. Ik ben 7 km kwijt. Volgens deze blog heb ik morgen 210 + 24 = 234 km gelopen. Dat zal ook wel maar volgens mijn routegids is Porto - Santiago 241 km. Vind ik ook best. 't Is geen wedstrijd.
De route - tot nu toe - is zwaarder dan vorig jaar. Niet door het parcours maar vooral door de extreme hitte die we een paar dagen hebben gehad. Ook nu kan het 's middags nog 'behaaglijk' warm worden Maar het is prima zo en het blijft de komende dagen zo. Zelfs iets frisser naar de kust toe. Mij hoor je niet klagen.
Morgen meer weer.
Bij elke Camino, in alle bescheidenheid mag ik daarvan nu spreken, ontmoet je mensen die langere tijd of misschien wel voor altijd in je geheugen blijven zitten.
Vorig jaar was dat net na Fromista de oude Fransman. Hij had ontstoken luchtwegen, Parkinson en suikerziekte. Hij werd, bleek mij later, per ambulance vervoerd naar het ziekenhuis en twee dagen opgenomen. Hij zette daarna zijn reis gewoon voort en begroette mij weer bij de Cruz de Ferro om z'n steentjes te dumpen. Hij haalde ondanks al z'n beperkingen de eindstreep in Santiago de Compostella. 'Dankzij Le Dieu', zoals hij me zei.
Vandaag was het een kleine tanige Zwitserse man (77). Ik hoorde het venijnige getik van zijn stokken al enige tijd achter me, het kwam steeds dichter bij. Het stond vast: hij ging me inhalen. Naast me hield hij de pas in en vroeg of ik Frans sprak. In een samenvoeging van oui en non, het moet zoiets als noui zijn geweest, ging hij over op Duits.
We belanden in een koetjes- en kalfjes gesprek. Hij meer dan ik want hij deed een stapje minder maar ik moest bergop toch een stapje meer produceren. We gingen er beiden dus op achteruit maar ik het meest, had ik het gevoel. Ik beduidde hem dat hij maar door moest trekken. Hij waardeerde het gebaar maar het was voor mij pure lijfsbehoud. We zien elkaar wel bij de koffie, riep t'ie vlak voor hij de turbo startte. Tot die bar bleef ik hem nog wel zo'n beetje in het vizier houden. Maar wel in mijn tempo. 'k Ben nog geen 77!.
Bij de koffie schoof ik bij hem aan. 'Ik ben vanaf 2003 Camino's gaan lopen toen ik genezen werd verklaard van kanker. 'k Heb er ook enkele gefietst. Ja, ik denk dat het helpt want ik voel me gezond'. Hij had alle Spaanse Caminio's gelopen en enkele meerdere keren. 'Deze loop ik om het verlies van mijn vrouw te verwerken. Ze stierf vorig jaar aan kanker'.
Die had ik niet zien aankomen.
Helpt het vroeg ik. 'Ik geloof het wel' zei hij en ik zag de tranen in z'n ogen. De stilte die toen viel, kon ook ik goed gebruiken. We aten zwijgend onze croissant met suiker op.
Er schoven wat mede Caminogangers de koffiebar binnen die hem en elkaar kenden en het gesprek ging al gauw over onderwerpen die zich comfortabel ver van ons gevoel bevonden.
Hij stond op en voor dat hij de Zwitserse bergpas er weer inzette, zei hij:' ik loop wel snel maar ik rust waar ik maar even kan. Goeie kans dat je vanavond eerder in de Albergue bent dan ik'.
Dat was niet zo, zag hem niet meer, maar ik zal hem nooit vergeten.
De route vandaag was een pareltje. Alles werkte mee. Het uitzicht, de paden, het weer en de wetenschap dat Santiago de Compostella in zicht is. Morgen loop ik de heilige stad binnen. En ik zal het maar meteen opbiechten. Ik ben 7 km kwijt. Volgens deze blog heb ik morgen 210 + 24 = 234 km gelopen. Dat zal ook wel maar volgens mijn routegids is Porto - Santiago 241 km. Vind ik ook best. 't Is geen wedstrijd.
De route - tot nu toe - is zwaarder dan vorig jaar. Niet door het parcours maar vooral door de extreme hitte die we een paar dagen hebben gehad. Ook nu kan het 's middags nog 'behaaglijk' warm worden Maar het is prima zo en het blijft de komende dagen zo. Zelfs iets frisser naar de kust toe. Mij hoor je niet klagen.
Morgen meer weer.
-
01 Juni 2015 - 20:14
Danielle:
Hoi opa!
Ik zit nu in Cardiff als excursie van mijn studie.
Gelukkig heb ik ook hier wifi, zodat ik jouw verhalen gewoon kan volgen.
Veel plezier morgen! Al in Santiago! -
01 Juni 2015 - 20:50
Ap 0653355954 Folgerts:
Hi All,
Ik heb de cijfers mbt het aantal kilometers al aangepast. Was wat in de war.
Gr.ap -
01 Juni 2015 - 22:04
Bouwien:
Heb je die 7 kilometer al gelopen of moet je die nog doen morgen.
Je hebt een flinke spurt gemaakt vandaag, niet zo warm gelukkig.
Klopt dat je warm weer hiernaar toe hebt gestuurd, vrijdag 30 graden!!!
Dat is dan wel weer te veel natuurlijk.
Ik ga vrijdag lekker met Marjon op het terras zitten bij De Engel en daarna een hapje eten.
Leuk dat Daniëlle ook heeft gereageerd!
Mattijs is vandaag vertrokken naar Schotland las ik op FaceBook en Anouk aan het eind van de week naar Londen! En ik zondag weer naar Groningen.
Zo hebben we allemaal onze eigen uitjes!!
Misschien ben jij dan alweer terug in Santiago?
Kan best, of blijf je aan de kust nog 1 nachtje vertoeven. ( net als de duiven in onze boom)
Vandaag een boodschappendag gehad: iets voor ZPP wegbrengen, barbecue weer naar Hans, Ikea kledinghangers en batterijen, dozen voor ZPP, kippenvoer, plant voor mijn moederdagbon en gewoon boodschappen om te eten hier thuis. Heel wat km heen en weer gereden in jouw auto!
Daar zit benzine in want die heb ik vrijdag weer volgegooid. Holwerd retour €61,45.
En daarna de tuin een beetje opgeruimd! Door het rare weer nog niet van gekomen.
Edwin van den Burg belde net: hij komt maandag de 22 ste, over 3 weken dus.
Nou, doe SdC de groeten en daar heerlijk aan de koffie met de andere Camino vrienden.
Slaap lekker en morgen vroeg weer op. Prettige tocht!
Liefs van mij!
-
02 Juni 2015 - 08:46
Ineke:
Mooi verhaal, mooie ontmoeting. Ook een beetje stil van... Succes met de laatste loodjes... alweer!! Vandaag dus al Santiago... En dan nog door? Deze keer vliegt t om heb ik het idee, maar misschien voelt het voor jou wel anders.
Groetjes uit het Helmondse! -
02 Juni 2015 - 12:30
Erik Takken:
Nou, nou, je gaat weer als een speer en zo te horen heb je het behoorkijk naar je zin. Wees blij dat het een beetje warm is. Zijn wij jaloers op. Heel veel plezier en groeten
Tine en Erik -
02 Juni 2015 - 13:11
Geesje:
Hoi,
Ging snel deze keer, of niet. Al weer in SdC. Super gedaan. Blijf je nog even of linea recta naar huis? Veel plezier nog. Groet Geesje -
02 Juni 2015 - 13:48
Marion:
Hoi @p, lopen hier minder 'pelgrims' dan op de eerste Camino? dacht het zo maar... otra vez, suerte! -
02 Juni 2015 - 17:57
Ina:
Weer een indrukwekkend verhaal neef! Zo zie je maar. Ik heb net een tekst op facebook gezet die me aansprak, onthoud gisteren, droom over morgen, leef vandaag! Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
