De vraag die je wist dat zou komen

Vila do Conde - Esposende 30k

Altijd. Die vraag komt altijd. Net als bij de vierdaagse. Niet direct maar wel vlak na de koetjes-en-kalfjes-fase. Het ene meisje van het NL setje dat voor het eerst een Camino loopt, verbaasde zich er hogelijk over. Ze vond het zelfs een beetje raar dat er mensen zijn die dat deden. En nota bene haar eigen vriendin, derdejaars Caminoër, die ze dacht zo goed te kennen vroeg het mij. ‘ Dit wordt mijn zesde’, antwoordde ik. En ik meldde nog even dat ik er ook twee fietste samen met mijn vrouw. Om geen verwachtingen te wekken. Ja, weet jij veel. De Camino doet wat met je en niemand weet vooraf wat dat precies is. Verwachtingen moet je dus managen. Daar heb ik een cursus voor gevolgd.

Bij de laatste koffiestop in, wat ik dacht Esposende al te zijn en waar ik dus m’n belonings biertje pakte maar het ruim vijf kilometer daarvoor nog liggende Apúlia bleek te zijn, ontdekte ik dat ik vandaag niet de originele Camino da Costa liep. Die loopt, las ik, over zand-stuiter-en kinderkopjes wegen. Die grondsoort had ik de hele route niet. Boulevards en daarna alleen maar keurig aangelegde boardwalks/plankieren. K-i-l-o-m-e-t-e-r-s lang. The inner coastal, noemen ze die route. Vlak langs de kust. Aangelegd uit commercieel oogpunt voor ééndaags-toeristen die een stukje Camino willen lopen. Heeft niets met de religieuse oorsprong van Camino’s te maken. Foei? Nou, neem van mij maar aan dat als die dingen er in de middeleeuwen al hadden gelegen dat elke pelgrim…..etc. Leer mij de middeleeuwse pelgrims kennen.

Dat werd dus met Google Maps op de originele route zien te komen naar m’n hotel die aan die route ligt. Moest daartoe wel door een onherbergzaam bos, zei Koekel. En als dan je telefoontje leeg is, weet ik niet het adres van het hotel en kan het Bouwien ook niet even laten opzoeken want kan niet appen en/of bellen. Al lopend snel een scenario ontwikkeld in het geval dat zulks zich voordoet. Je moet overal scenario’s voor hebben. Daar heb ik een cursus voor gevolgd.

En nu lig ik op de tweede verdieping van Hotel Mira Rio met uitzicht op de bijbehorende Rio Càvado. Mijn volgende etappe begint voor de deur, rechts af over de opgebroken weg via de Caminobordjes die een omleiding voorschrijven. Als dat maar goed gaat. De route naar Viana do Castelo meet, volgens Brierley’s boekje 20k. Wedden dat het meer is. Nooit anders geweest. Zit er niet mee.